---
1:12 am
یون‌سون:
هی
در 1:13 am دیده شد
کیم‌سوکجین:
هی؟؟؟؟؟!؟؟؟؟!؟؟؟؟
کیم‌سوکجین:
تو-
کیم‌سوکجین:
توی گوه کوچولوی زشت
کیم‌سوکجین:
برای سه روز پیوسته، هیچ پیامی؟؟
کیم‌سوکجین:
من چه اشتباهی انجام دادم!
کیم‌سوکجین:
خدایا
کیم‌سوکجین:
تو انگار واقعا منو فراموش کرده بودی؟
کیم‌سوکجین:
واقعا هیچ اهمیتی ندادی؟ من نتونستم بخوابم چون فکر میکردم اتفاقی برات افتاده
یون‌سون:
متاسفم...
یون‌سون:
من همین الان گوشیمو گرفتم
یون‌سون:
درواقع از کشوی پدر مادرم، دزدیمش
کیم‌سوکجین:
چه اتفاقی افتاده؟؟ حالت خوبه؟؟؟
کیم‌سوکجین:
من فقط خیلی نگران بودم
کیم‌سوکجین:
و واقعا من گریه ام گرفت، پاره
پیام فرستاده نشد
یون‌سون:
درواقع نه، اصلا خوب نیستم
یون‌سون:
من فقط از همه چیز خیلی خسته ام...
یون‌سون:
کی خانواده ی من متوجه میشم که من واقعا کافی و خوب نیستم
یون‌سون:
من هیچوقت کافی نبودم
کیم‌سوکجین:
میخوای راجبش صحبت بکنی؟
یون‌سون:
من.. نمیدونم
کیم‌سوکجین:
داری گریه میکنی؟
یون‌سون:
نمیدونم
کیم‌سوکجین:
لطفا گریه نکن
کیم‌سوکجین:
من اینجا هستم تا اگر هر وقتی که خواستی راجبش صحبت بکنی، بهت گوش بدم
کیم‌سوکجین:
مجبور نیستی حتما اینکارو انجام بدی، من فقط میخوام باعث بشم لبخند بزنی.. همین که ببینم که لبخند میزنی کافیه
یون‌سون:
چند روز پیش پدر مادرم با معلمم ملاقات کردن
یون‌سون:
من سال سوم هستم و قراره برم دانشگاه
یون‌سون:
جین میدونی، وقتی بهت گفتم که دیگه تلاش نمیخوام بکنم، دروغ گفتم
یون‌سون:
من تلاش کردم درحالی که با تموم وجودم از نتیجه ی کارهام آگاه بودم
YOU ARE READING
Alterity | Kim Seokjin
Fanfiction" صبحت کردن با تو باعث می‌شد برای لحظاتی احساس زنده بودن بکنم " یون‌سون دختری که قلبش با غم و حسرت ها ته نشین شده، دوباره به همون خاطرات کوچیک و غریبانه ای که باهم داشتن فکر می‌کرد. درست همون زمان که احساس گناه با لطافت روحش را پاره پاره می‌کرد، اون...
