---
12:37
کیم‌سوکجین:
نتونستم انجامش بدم..
کیم‌سوکجین:
من... من فقط
کیم‌سوکجین:
نتونستم
کیم‌سوکجین:
با ماشینم رفتم بیرون.. داشتم با بیشترین سرعت رانندگی می‌کردم.. قرار بود ماشین رو به مانعی یا به کنار خیابون بزنم و تغریبا آمادش بودم
کیم‌سوکجین:
ولی نمی‌دونم چرا تو آخرین لحظه سرعت ماشین رو کم کردم... این اتفاق افتاد
کیم‌سوکجین:
نتونستم انجامش بدم
کیم‌سوکجین:
از انجام دادنش خیلی مطمئن بودم ولی نتونستم
یون‌سون:
جین
یون‌سون:
خدای من جین
یون‌سون:
خدای من....
یون‌سون:
من فکر کردم.. من فکر کردم که تو مُردی
یون‌سون:
الان کجایی
یون‌سون:
نمی‌تونم باور کنم این تویی
یون‌سون:
این واقعا تویی جین؟
کیم‌سوکجین:
به این دلیل هست که من سعی کردم یهویی سرعت ماشین رو پایین بیارم و ترمز گرفتم ولی ماشین تصادف کرد
کیم‌سوکجین:
ولی تصادف سنگین و سختی نبود.. فقط یکم سرم آسیب دیده
کیم‌سوکجین:
خونریزی داشت به این خاطر مردم زنگ زدن به اورژانس
کیم‌سوکجین:
من الان بیمارستانم
یون‌سون:
جین الان حالت خوبه؟
یون‌سون:
من فقط... من جدا فکر کردم که از دست دادمت
یون‌سون:
نمی‌تونستم اینو تحمل بکنم
کیم‌سوکجین:
تو کار احمقانه ای نکردی، درسته؟
یون‌سون:
من نکردم اما تو میخواستی بکنی
یون‌سون:
من دیشب بعد صحبت با تو از هوش رفتم
یون‌سون:
من فقط... بعد همه ی این اتفاق ها.. فکر می‌کردم تو واقعا رفتی
یون‌سون:
و پدر مادرم منو بردن بیمارستان تا اینکه امروز صبح به هوش اومدم
یون‌سون:
بهم گفتن که به خاطر شوکه شدن بوده
یون‌سون:
توی احمق..
یون‌سون:
من فقط خیلی خیلی خوشحالم که تو زنده ای
کیم‌سوکجین:
متاسفم
یون‌سون:
نگو متاسفم
YOU ARE READING
Alterity | Kim Seokjin
Fanfiction" صبحت کردن با تو باعث می‌شد برای لحظاتی احساس زنده بودن بکنم " یون‌سون دختری که قلبش با غم و حسرت ها ته نشین شده، دوباره به همون خاطرات کوچیک و غریبانه ای که باهم داشتن فکر می‌کرد. درست همون زمان که احساس گناه با لطافت روحش را پاره پاره می‌کرد، اون...
