---
1:37 am
کیم‌سوکجین:
من برگشتم:)
یون‌سون:
ساعت 1:37 صبح هست جین
کیم‌سوکجین:
من همین الان بلند شدم و پیامت رو دیدم
یون‌سون:
خوب خوابیدی؟
کیم‌سوکجین:
آره
کیم‌سوکجین:
روزت چطور گذشت؟
یون‌سون:
تو دوباره داری انجامش میدی
کیم‌سوکجین:
چیو انجام میدم؟
کیم‌سوکجین:
من گیج شدم
یون‌سون:
وانمود کردن به این که حالت خوبه
یون‌سون:
تو قرار نبود یک چیزی رو به من بگی؟
یون‌سون:
گفتگوی دیشبمون ادامه پیدا نکرد
کیم‌سوکجین:
آی، بیخیال، همه چیز خوبه
کیم‌سوکجین:
مشکلی وجود نداره
یون‌سون:
قضیه مامانت هست، جین
کیم‌سوکجین:
اون حالش خوبه
یون‌سون:
تو با پنهان کردن این قضیه فقط احساس بدتری می‌گیری
یون‌سون:
ولی اگر واقعا نمیخوای راجبش صحبت بکنی، اشکالی نداره
یون‌سون:
من صبر میکنم تا موقعی که تو با من راجبص صحبت و درد و دل بکنی
یون‌سون:
پس فقط بدون که من برای تو اینجا هستم
یون‌سون:
و همینطور هم که قبلا بهت گفتم اشکالی نداره اگر خوب نباشی، این یک حس انسانی هست و برای خیلی ها ممکنه پیش بیاد
کیم‌سوکجین:
قضیه این نیست که من نمی‌خوام راجبش صحبت بکنم، من فقط..
کیم‌سوکجین:
نمیدونم
این برای من سخته
کیم‌سوکجین:
همه یک زمان های سختی دارن، و توهم داری. و من نمی‌خوام بهت فشار بیارم
یون‌سون:
همه از زمان های سخت عبور میکنن به همین دلیل هست که بقیه به همدیگه احتیاج دارن
یون‌سون:
درست من طوری که من به تو احتیاج دارم
یون‌سون:
من قبلا بهت گفتم و تو بهم گوش داده بودی.
الان بهم بگو چه احساسی داری
احساس میکردی اون زمان بهت داره فشار میاد؟
کیم‌سوکجین:
نه بهم فشار نمیومد، فشار روانی و ذهنی نداشتم
کیم‌سوکجین:
من نمیدونم چرا برام اینقدر سخته که با مردم درد و دل بکنم
YOU ARE READING
Alterity | Kim Seokjin
Fanfiction" صبحت کردن با تو باعث می‌شد برای لحظاتی احساس زنده بودن بکنم " یون‌سون دختری که قلبش با غم و حسرت ها ته نشین شده، دوباره به همون خاطرات کوچیک و غریبانه ای که باهم داشتن فکر می‌کرد. درست همون زمان که احساس گناه با لطافت روحش را پاره پاره می‌کرد، اون...
