14 Oktober 2010.
"Doei jongens, bedankt voor het helpen!", zeg ik tegen de jongens, en ik zet een paar stappen naar buiten, om ze uit te zwaaien. Ik kijk naar links de straat in, en naar rechts. Ik zie een paar ogen me aankijken, en ik zie de twinkeling. Ik loop naar de persoon die de ogen in zijn bezit heeft, en herken al gauw wie het is. "Harry?", stotter ik, en hij doet de capuchon van zijn hoofd af. Een traan glijd over zijn wang naar beneden, en ik sla mijn armen om me heen om mezelf te beschermen tegen de kou. "Ik mis je Cam.", zegt hij, en ik kijk even van hem weg, met mijn ogen gericht naar de grond. "But when you smile at the ground, it ain't hard to tell. You don't know, you don't know you're beautiful.", zingt hij zacht, en ik kijk hem weer aan in zijn ogen. "Dit kan niet Harry.", zeg ik, en ik wil weglopen, maar hij pakt mijn armen vast. "Alles kan Camryn. We moeten er alleen samen voor open staan, we moeten het samen willen verbeteren.", zegt hij, en ik schud met mijn hoofd. "Niet wij Harry, maar jij. Ik weet niet wat ik fout verkeerd deed in jou ogen, maar ik wel wat jij in mijn ogen fout deed. Ik wou nooit iemand dicht bij me laten komen, bang dat ze me zouden kwetsen. Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, dat ik me liefde bij je neer kon leggen. Maar je gebruikte het Harry, en ik weet niet of je mijn tweede kans verdiend.", mompel ik, en ik zie Harry sip kijken. "Ik wil er alles aan doen.", zegt hij, en tranen glijden over zijn wangen. "Doe wat je graag doet, ga zingen, en treed op. Vergeet me, zet me alsjeblieft uit je gedachten.", mompel ik, en Harry schud zijn hoofd. "Ik weiger dat.", zegt hij resoluut. "Laat Caroline je dan helpen, net zoals ze laatst deed. Ze kan het beter dan mij, ze past beter bij je. Ik kan het niet, ik kan je niet gelukkig maken.", zeg ik, en ik loop weg. "Je kan het wel Camryn.", zegt hij, en ik draai me nog 1 keer om. "Ik vraag het je voor de laatste keer; laat me alsjeblieft met rust. Jullie allemaal. Mijn leven start hier, helemaal opnieuw.", zeg ik, en ik loop door naar het huis waar Zara in de deuropening staat, en waar ik in haar armen kan vallen, met tranen die snel over mijn wangen heenlopen, en een snikkend geluid, en 1000 gedachten die door mijn hoofd heen gaan. Allemaal hebben ze 1 onderwerp. 'Harry'.
