Forty-nine

1.1K 50 0
                                    

12 September 2010.

Samen met Harry, Liam en wat bewakers loop ik door de stad. Morgen was Niall jarig, en wij moesten nog wat cadeaus hebben. Vannacht zouden we vliegen, en we hadden nu nog kort de tijd voor het inpakken. We zeiden tegen Niall dat we helaas met zijn verjaardag in Nederland zaten voor een signeersessie. Hij vond het jammer, maar kon er wel mee leven. Een glimlach kwam op mijn gezicht te staan als ik dacht aan het idee dat hij morgen gewoon in zijn hometown zou zijn. "Je glimlacht graag naar jezelf he.", zegt Liam, en ik lach. "Ik ben benieuwd hoe Niall het morgen vind..", zeg ik blij. Alle jongens wisten van het idee, behalve sommige extra verrassingen, die wist zelfs Harry niet. "Als het net zo tof is als dat bij mij, dan moet hij het wel geweldig vinden.", zegt hij, en ik knik. "Laten we deze winkel ingaan.", zeg ik, en ik trek de 2 jongens een winkel in. Mijn handen gaan langs kledingrekken en pakken de goede maat eruit. Ook schoenen, sieraden en petten pak ik, en het vormt een mooi pakket. "Ik vind dit wel genoeg, mama had ook al wat dingen..", mompel ik, en Harry lacht. "Dit is meer dan genoeg.", zegt Harry, en ik kijk hem aan. "Denk je? Ik wil gewoon iedereen die ik kan, de beste verjaardag geven.", zeg ik, en Harry komt naar me toe. Zijn lippen raken mijn voorhoofd even aan, en ik glimlach dom naar zijn borstkas. "Het is meer dan goed, Niall zou zeker niet morgen vergeten, nooit.", zegt hij. "Dan denk ik dat we moeten betalen.", zeg ik, en met mijn pinpas in mijn hand loop ik naar de kassa's.

The untalentend daughter. - One DirectionWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu