10 Juni 2011.
"Welkom bij The X-Factor 2011 de tweede liveshow.", hoor ik Dermot zeggen die zoals altijd presenteert. De tweede liveshow, een stapje dichterbij de finale. Mijn kleding bestond uit een rokje, topje, vestje en hakken. Nogal simpel, maar het gaf een grote uitstraling uit. Ik was in kleur, en de dansers zouden in het zwart gaan, zodat ik opviel. "We beginnen vandaag bij de laatste van vorige week. Hier is Camryn Cowell!", hoor ik, en ik ga achter de deur staan. De grote deur, of ook wel de verschuifbare wanden genoemd. Ze gaan open als de muziek begint, en ik kom gelijk dansend binnen. Ik glimlach en hoor iedereen schreeuwen, klappen en vooral fluiten. Ik zing de opgegeven tekst en ik doe de ingestudeerde danspasjes. De muziek stopt, ik stop. De dansers verdwijnen nadat ik ze terecht heb bedankt. Ik buig en ontvang een goddelijk applaus. Dermot komt bij me staan, en zo krijg ik mijn commentaar van de jury te horen. "Je bent een van de weinigen die kan dansen en zingen tegelijk, ik vond het prachtig om naar te kijken. Misschien moet je volgende week iets van One Direction zingen, het zal je stem goed doen.", zegt Louis en ik hoor een groot applaus. "One Direction valt te regelen, maar natuurlijk ben ik weer trots op je. Er waren tegenslagen deze week, maar je hebt je er sterk doorheen geslagen. Ga zo door, we komen er wel.", zegt Cheryl, en na Nicole ben ik weer rijp genoeg om backstage te gaan. Ik krijg knuffels, complimenten, en kusjes op mijn wangen. "Dus, je gaat volgende week je vriendje coveren?", hoor ik Jasmine zeggen, en ik haal mijn schouders op. "Je moet dat echt doen Cam, het is geen slecht idee van Lou!", zegt Danny, die het vorige week van Carly gewonnen heeft in de sing-over. "Ik weet het niet, eerst kijken of ik door ga.", zeg ik, en Olly lacht. "Je bent bang dat je niet doorgaat? Wakker worden Cam, je bent een ster.".
