22 Augustus 2010.
Het was avond, en de zon ging langzaam weg. De warme temperatuur bleef hangen, en mijn vader had een geweldig idee. "Kom, we gaan met zijn zessen naar het strand.", zei hij, en iedereen knikte. Ik liep naar boven om wat warmere kleren aan te doen. Mijn haar deed ik in een staart, en daarna ging ik naar beneden waar de jongens stonden met allemaal een hoodie of vest aan. "Ready?", vroeg mijn vader, en ik knikte. Mijn vader liep als eerst de deur uit, en de jongens lieten mij allemaal voor. Ik bedankte ze netjes en liep achter mijn vader aan naar de auto. Ik ging in het midden zitten met naast mij Harry en Zayn. De jongens waren vrolijk aan het kletsen en ik focuste me op de radio. De muziek klonk vredig, en rustig in de herrie dat de jongens maakten. Toen het strand in zicht kwam ging ik uit de auto. Ik deed snel mijn 'vans' uit, en liep richting het water. Het koele water ging tussen mijn tenen door, wat een fijn gevoel gaf. Ik liep eerst een stukje alleen en daarna voelde ik 2 armen om me heen. "Ik ben het maar.", zei Louis, en ik glimlachte. "Pap? Had je de bal mee?", riep ik, en mijn vader schreeuwde van wel. "Wie heeft zin in nachtvoetbal?", vroeg ik, en de jongens vroegen me wat dat was. "Nou kijk, dan voetbal je in het donker.", legde ik uit, en ze snapten het al snel. Ik tikte de bal aan, en kon half de goal zien. Er was 1 'lantaarnpaal' dat licht op ons scheen. Maar het was genoeg licht, dus niemand, maar niemand zal vallen. Tenzij, wat de jongens deden, iemand een ander tekkelde.
