24 Maart 2011.
Met knikkende knieën stap ik de auto uit, en loop ik samen met Zara naar de tafel waar ik mijn nummer op kan halen. "Wat zijn er veel mensen..", mompel ik, en met een glimlach knikt Zara naar me. "Allemaal slechter als jou.", zegt ze, en ik lach. Ellique en Tyler zijn alvast in de rij gaan staan, anders komen we nooit binnen. "Wat is je naam?", vraagt het meisje dat aan de tafel zit, en ik zeg mijn naam. "Camryn Cowell? De nieuwe Styles en dochter van Simon?", zegt ze verbaasd, en ik zucht. "De oude Styles, maar wel de dochter.", reageer ik, en ik krijg mijn nummer. "Alsnog veel succes.", zegt ze, en ik glimlach. "Bedankt.", zeg ik, en arm in arm loop ik met Zara naar Ellique en Tyler.
"Hallo, zou ik je mogen interviewen voor Xtra Factor?", hoor ik iemand achter me zeggen en ik draai me om. Caroline. Ik had die stem kunnen herkennen, en toch gebeurde het niet. "Natuurlijk.", zei ik, met een grote fake glimlach. "Wat heeft jou hierheen gebracht?", hoor ik haar vragen, en ik slik. "Mijn beste vriendinnen hadden mij opgegeven, en Zara kwam gillend het huis binnen dat ik auditie mocht doen.", zeg ik, en ik voel hoe Zara naast me staat te glunderen. "En wat was jouw eerste reactie?", vraagt Caroline verder, en ik krijg een microfoon onder mijn neus gedrukt. "Ik was bang..", mompel ik, en ik zie haar genieten. Ze weet wat ik wil gaan zeggen, maar ik weet dat ik het niet kan zeggen. "Waar ben je bang voor?", is de vraag die ik had verwacht. "Ik ben bang voor het optreden. Het zijn veel mensen, en de jury natuurlijk. Ik wil een goede indruk maken.", verzin ik, en ik zucht als het eruit is. "Je vader zit in de jury, toch? Maakt dit het niet anders voor jou?", vraagt ze, en ik schud met mijn hoofd. "Nee, ik ben hier als mezelf, en niet als dochter van. Als ik hier voor mijn vader was, had ik wel gesmeekt of ik gelijk door mocht. Maar ik doe het eerlijk, ik wil helemaal eerlijk door de audities heenkomen, en kom ik dat niet, dan is het pech.", zeg ik helemaal simpel. Achter Caroline zie ik een bekende jongen staan. Harry. Hij kijkt me vol medeleven aan, en de emotie uitdrukking op zijn gezicht is foute boel. Hij ziet er overigens slecht uit. Wallen, en zoals ik eerder zij, zijn haar heeft niet meer de strakke krul van eerst. Alles hangt wat slap of is met wax en haarspray de lucht ingewerkt. "Wat doe je hier?", vraagt hij als Caroline weg is. "Ik doe auditie.", zeg ik, en hij zucht. "Moet je dat nou perse hier doen? Je weet hoe moeilijk het voor mij is.", zegt Harry, en ik lach. "Ik ben hier niet omdat jij hier bent, of de andere jongens of Caroline of mijn vader. Ik ben hier voor mezelf, om eindelijk mijn goede leven in te gaan.", zeg ik, en Harry hoest. "Ik mis je gewoon Camryn. Kijk naar me, ik ben een wrak.", zegt hij, en hij draait een rondje. "Je haalt de woorden uit mijn mond..", mompel ik, en ik hoor mijn nummer. "Ik moet gaan.", zeg ik, en Harry vraagt of hij alsjeblieft alsjeblieft alsjeblieft mee mag gaan, maar ik schud mijn hoofd. "Het kan niet, Harry. Ik wil niet in je armen vallen en zeggen dat het goed is als ik door ben. Ik wil niet in je armen vallen en huilen als ik het niet heb gehaald. Ik wil het niet.", zeg ik, en vol zelfvertrouwen loop ik naar binnen, dit is mijn kans.
Ik stond met mijn gitaar op het podium, oog in oog met mijn vader, ook al keek hij niet. Hij keek naar zijn papier, en had me nog niet in de gaten. "En wat is jouw naam?", vraagt Louis, en ik ga bij de microfoon staan. "Camryn, Camryn Cowell.", zeg ik, en mijn vader kijkt op. Het lijkt alsof tranen in zijn ogen staan te blinken, en hij wil opstaan. Hij staat ook op, en hij komt naar me toe. "Harmony?", vraagt hij, en ik knik. Zijn armen slaat hij om me heen, en ik blijf kil staan. Nooit kreeg ik een echte knuffel van mijn vader, nooit had ik het gevoel dat hij trots was. Nu was alles anders, het voelde anders. "Wil je alsjeblieft weer op je stoel zitten? Ik moet een liedje zingen, ik moet auditie doen.", vraag ik hem rustig, en met moeite laat hij me los en loopt hij naar zijn plaats. "Welk liedje ga je zingen?", vraagt Louis, en ik glimlach. "In the mourning, van paramore.", zeg ik, en Louis knikt. "Veel succes.", zegt hij, en ik glimlach. Ik speel met mijn gitaar wat noten, en begin later ook het liedje te zingen. "You escape like a runaway train, off the tracks and down again. And my heart's beating like a steamboat tugging. All your burden, on my shoulder. And in the mourning, I'll rise. In the mourning, I'll let you die. In the mourning, all my worry. And now there's nothing but time that's wasted. And words that have no backbone. Now it seems like the whole world's waiting. Can you hear the echoes fading? And in the mourning, I'll rise. In the mourning, I'll let you die. In the mourning, all my sorry.". Ik zing nog een klein stukje verder, en rond dan het liedje af. Als ik goed de zaal in kijk zie ik iedereen staan, inclusief de jury, inclusief mijn vader. Na een lange staande ovatie gaan ze zitten, en neemt Cheryl het woord. "Dit was prachtig. Dit noem ik een X-Factor, dit noem ik talent!", roept ze, en iedereen gilt met haar mee. "Je hebt een zeer zuivere stem, prettig naar te luisteren. We kunnen veel van jou horen.", zegt Louis. Katy, als in Katy Perry, zegt bijna hetzelfde, en dan komt mijn vader. Zoals altijd tikt hij met de pen op zijn bureau, en kijkt hij me aan. "Dat was goed.", begint hij, en ik laat een kleine glimlach rond mijn mond zien. "Al die jaren heb ik wat gemist, je stem. Het is zo prachtig, zo vol emotie.. Ik snap niet waarom ik dit niet eerder heb gemerkt. Ik kan het je vertellen Harmony, ik ben een trotse vader.", zegt hij, en ik glimlach breed. "Bedankt, pap.", zeg ik, en een eenzame traan rolt over mijn wang. Iedereen stemt, en zoals Zara voorspelt had, het zijn 4 ja'en. "Bedankt, bedankt, super bedankt!", gil ik, en ik sla mijn handen voor mijn mond. Iedereen lacht, zegt 'aw', of 'graag gedaan', 'geen probleem', en ik ren backstage. Ik val in Tyler zijn armen, en voel de armen van mijn familie om me heen. Hier staan we dan, ik sta te huilen en te shaken in een groepsknuffel. Een groepsknuffel van mijn familie: Zara, Ellique en, Tyler.
---------------------------
Oke, dit deeltje is echt ZO lang. Ik dacht dat het eerst wel mee viel, maar toen zag ik het aantal woorden haha
