23 September 2010.
We stapten uit de taxi en liepen zo het hotel binnen. "Het leek een langere vlucht dan met Niall zijn verjaardag.", mekkerde mijn moeder, iets wat me liet lachen. De jongens stonden zoals ze zeiden in de lobby, en ik gaf ze allemaal een knuffel als begroeting. Mijn lippen raakten 2 andere lippen, maar ik werd er niet vrolijker door. "Wat is er schatje?", zei Harry, en ik keek hem raar aan. "Niks.", zei ik, en ik verstopte me tegen zijn borst aan. "Cam, be honest please?", zei hij weer. "Ik heb je gewoon gemist, denk ik.", en ik zag een glimlach groeien op zijn gezicht. "Ik jou ook.", en hij liet me los. Hij pakte mijn koffer en vertelde mijn vader en moeder dat wij naar zijn kamer gingen. We liepen samen door het hotel en namen de lift naar de 6e verdieping. Harry maakte de deur van zijn kamer open, en zette mijn koffer ergens neer. "Wauw, het is echt groot..", zei ik, en ik bekeek de inderdaad, grote hotelkamer. "Klopt, die van je vader is nog groter..", mompelde Harry, en ik begon te lachen. Ik ging met mijn buik op het bed liggen, en Harry op zijn rug. "Ben je nog boos?", vraagt hij zacht, en ik schud mijn hoofd. "Ik denk meer een soort teleurgesteld, want je hebt zomaar de belofte verbroken.. Ik had er geen moeite mee gehad als je het ging doen, maar zei het dan eerst.. Dan had ik het eerst tegen Matt en zo verteld, en niet zoals het nu gegaan is..", zei ik, en Harry maakte een 'hmmhmm' geluidje. "Waren ze erg boos op je?", vraagt hij, en ik zucht. "Ze vonden het niet leuk, maar na veel uitleg hadden ze er wel begrip voor.. Ik spreek ze alleen bijna nooit meer.", "Heb je nieuwe vrienden gevonden op school?", vraagt hij. "Ja, er zijn wel mensen waar ik mee optrek ja.", zeg ik, en Harry glimlacht. "Daar ben ik blij mee.", zegt hij, en na die woorden raken onze lippen elkaar weer even aan.
