2 Juni 2011.
Morgen was het dan zover, de allereerste liveshow. Vandaag moesten de laatste punten op de I gezet worden, de outfits werden bij elkaar geraapt en zo was alles 1 grote zooi. "Ben je er klaar voor?", vraagt Harry als we samen in de kleedkamer zitten. Harry zit in het hoekje van de bank, en ik zit tussen zijn benen, als je snapt wat ik bedoel. "Ja, helemaal. Ik laat iedereen eens zien dat ik wat kan.", zeg ik, en Harry lacht. "Zo mag ik het horen.", zegt hij, en hij gaat met zijn handen door mijn haar. "Weet je, soms denk ik erover hoe het is om een gezin te hebben.", zegt hij ineens, en ik kijk hem raar aan. "Hoezo dat?", vraag ik, en Harry haalt zijn schouders even op. "Ik weet bijna zeker dat ik met jou oud wil worden.. Het kindje wat ik van mij mag noemen moet ook van jou zijn, ik wil over een paar jaar onze kinderen in mijn armen hebben en gelukkig worden.", zegt hij, en ik glimlach. "Dat is echt heel erg lief.", prevel ik tegen zijn lippen aan en voor heel even proef ik zijn zoetheid. "Blijf je vanavond bij mij slapen, of ga je naar huis?", vraagt hij, en ik haal mijn schouders op. "Hoe laat moet jij hier morgen zijn?", vraag ik, en Harry haalt zijn iPhone tevoorschijn. "9 uur.", mompelt hij, en ik knik. "Ik ook geloof ik, dus dan slaap ik wel bij jou.", zeg ik, en ik zie hoe Harry glimlacht. "Dat is helemaal goed, my lady.", zegt Harry en zijn wenkbrauwen maken een paar spastische bewegingen. "Stop it.", zeg ik, en ik lach. Harry schud met zijn hoofd en gaat vrolijk door. Nu beweegt alleen de rechter, nu om de beurt, nu de linker en nu weer samen. Zelf probeer ik het ook, maar het lukt niet echt. "Jij bent gewoon spastisch.", zeg ik, en Harry lacht. "Of jij bent gewoon te gewoontjes.", zegt Harry, en ik por hem in zijn zij. "Ben ik te gewoon voor jou dan?", zeg ik, en ik klim op zijn schoot. Ondeugend knikt hij van ja, maar het onschuldig zijn in zijn ogen verraad hem. "Je ogen stralen liefheid uit, niet liegen tegen me Harry.", en Harry lacht. "Die vervloekte ogen ook.", zegt hij, en ik schud met mijn hoofd. "Nee, ze zijn mooi.", zeg ik, en ik kijk in zijn groene ogen. In de verte zie ik zijn krullen, met de perfecte krul van eerst. Diep achterin zijn ogen zie ik een kloppend bloemenveld, waarschijnlijk zijn hart. "Harry, hou je echt van me?", vraag ik, en Harry knikt. "Ik hou meer dan gewoon van je.", zegt hij, en ik lach. Ik druk mijn lippen op die van hem. "Wat dan?", mompelt hij, en ik haal mijn schouders op. "Niets, ik hou ook van jou.".
