13 September 2010.
Langzaam vulden zijn blauwe ogen zich op met tranen. Ze liepen eenzaam over zijn wang, en hij keek goed de zaal rond. Ik stond met familieleden, vrienden en alle kennissen van Niall in een zaal die prachtig versierd was. "Gefeliciteerd!", riepen we met zijn allen, en Niall glimlachte door zijn tranen heen. "Our Irish baby is back!", riep zijn moeder, en ze omhelsde haar kind. Ik liep langzaam weg uit de drukte, want ik voelde ook tranen opkomen. Iedereen feliciteerde hem en haalde zijn blonde haren door de war. "Wie heeft dit georganiseerd?", roept hij door alle drukte heen, en ik glimlach breed. "There she is!", roept Liam, en iedereen gaat uit de weg. Ik sta aan de andere kant van de grote groep mensen, en Niall staat ook aan een kant. Een pad kan ons bij elkaar brengen, en Niall rent zo hard als hij kan. Ik spring in zijn armen, en laat me een rondje draaien. "Dank je, dank je, dank je, dank je!", roept hij, en ik krijg een vlinderkusje op mijn mond. Zijn armen wurgen me licht, maar het voelt goed. Ik zie Harry over Niall zijn schouder, met de grootste glimlach ooit op zijn mond. Ik kijk in Niall zijn blauwe ogen, en ze vagen wat weg door de tranen in mijn bruine ogen. "Je weet niet hoe blij je me hebt gemaakt, Cam. Ik voel me de gelukkigste jongen op aarde.", snikt hij, en hij kijkt naar alle mensen die hem lief hebben. "Je verdiend het Niall, je ziet ze niet vaak.", zeg ik, en hij knikt. Ik loop naar het podium dat klaar staat, en haal Liam naar voren. "Liam! Je krullen!", schreeuwt Niall, en Liam lacht. "Niall, vandaag ben ik je bieber.", zegt Liam, en Harry pakt een gitaar. Met makkelijke akkoorden begeleid Harry Liam, en zingen ze samen Baby, One Time en Never Say Never. Zayn danst wat, en Louis blèrt op de achtergrond mee. Niall glimlacht, lacht, en huilt. Aan het einde vallen ze in elkaars armen, en glimlach ik vanaf een afstand. "Je hebt goed werk gedaan.", hoor ik een stem achter me, en ik zie mijn vader staan. Ik omhels hem, en kijk naar de jongens. Mijn broers.
