7 September 2010.
Samen, hand in hand, liepen we over het strand. Dit was de plaats waar het eigenlijk allemaal begon.. Toen papa met de jongens terug was gekomen van hun korte 'tour' gingen we met zijn allen naar het strand, en nu liepen we hier samen. We liepen hier samen met de gedachten dat we nooit op elkaar zouden vallen, maar het toch deden. "Waar denk je aan.", vroeg Harry zachtjes, en hij legde ons kleedje neer op het zand. "Dat een paar dagen, een week, geleden we helemaal niet hadden gedacht dat we op elkaar zouden vallen..", mompelde ik wat. "Daar dacht ik net ook aan.", zei Harry, en hij ging op het kleedje zitten. Ik ging langzaam naast hem zitten, en hij sloeg zijn armen om me heen. "Alles gaat soms zo snel.. Niet slecht bedoeld ho-", "Praat toch eens niet zoveel.", lachte Harry. Ik glimlachte terug, en voelde een kus op mijn voorhoofd. "Ik wil genieten van jou, van de rust en van ons.. Want die tijd krijg ik de komende dagen en weken vast niet.", zei hij. "Harry?", vroeg ik zachtjes, en hij maakte een geluidje wat op 'hmhm' moest lijken. "Vond je mij al langer leuk?", was mijn simpele maar krachtige vraag. "To be honest? De tweede keer dat ik je zag. Je leek zo vredig, en je was zo lief voor ons, terwijl je ons eigenlijk nog niet kende. Natuurlijk bleef je altijd wat bot, maar dat komt omdat het voor jou moeilijk was je vader te delen. Maar om terug te komen, ja, ik vond je al een hele tijd leuk. Maar ik had nooit gedacht dat het zover zou komen, en mijn hart slagen over zou slaan als ik je zag. Dat was de reden dat ik je om verkering vroeg, je maakte me letterlijk gek soms..", zei hij, en ik moest hard lachen. Harry ging op het kleedje liggen, en ik hing wat boven hem. Zijn lippen raakten die van mij, en onze tongen gleden langs elkaar. Mijn haar viel in Harry zijn gezicht, maar zoals Harry al zei; we genieten van elkaar, dus het kon ons niks schelen.
