12 Mei 2011.
"Jullie zijn samen! Jullie zijn samen!", gilt Jasmine als Harry en ik hand in hand naar de tafel van het diner lopen. Ik knik zachtjes, en kijk dan naar Harry. Ik leg mijn hoofd genietend op zijn schouder neer, en voel hoe hij met zijn duim over de rug van mijn hand heengaat. "Ik hoef geen eten meer.", zegt Zayn, en hij loopt zo weg. "Mijn fout, wacht, ga maar alvast eten.", zeg ik, en ik ren achter Zayn aan. "Zayn!", roep ik, maar hij blijft stug doorlopen. "Verdomme! Zayn!", roep ik harder, en hij blijft kil op zijn plaats staan. Ik neem een sprintje en stop voor hem. "Wat heb je nou?", vraag ik, lichtelijk geïrriteerd. "Niks, laat me.", zegt hij en ik zucht. "Ik ben gelukkig met Harry. Soms is het zo, dat mensen voor elkaar gemaakt zijn, en ander mensen kunnen beter vrienden zijn.. Ik heb het gevoel dat Harry voor mij is gemaakt Zayn, en wij kunnen beter vrienden blijven.. Daar worden we uiteindelijk allebei gelukkiger van. Geloof me, geloof me dan.", zeg ik, en Zayn kijkt weg. "Ik dacht, ik dacht dat alle kusjes wat betekende.. Dat je het hard to get speelde, en je liefde probeerde te verbergen door Zara te helpen. Maar ik had het mis, ik zink altijd in mijn eigen dromen..", zegt hij, en ik zie hoe een traan over zijn wang naar de grond gaat. "Zayn, het ligt niet aan jou.. Je bent een geweldige jongen, en het meisje wat ooit zich jouw vriendin mag noemen, is zeker het meest gelukkige en geprezen meisje voelen in de hele wereld. Maar ik ben dat meisje niet Zayn, er is een ander meisje op deze wereld, die met heel haar hart van jou zal houden. Het ligt niet aan jou, maar aan mij..", mompel ik, en ik kijk hem aan in zijn rood betraande ogen. Nooit heb ik Zayn zien huilen, altijd was het een vuiltje in zijn ogen, maar dit keer was het echt. "Ik geef om je Cam, ik wil niet dat Harry je weer misbruikt..", zegt Zayn, en ik pak hem bij zijn bovenarmen vast. "Dat zal niet gebeuren Zayn, dat zal niet gebeuren. Geloof me, en geloof in Harry. Hij is wel je vriend.", zeg ik, en Zayn knikt. Hij snikt heel even, maar schud zich dan helemaal los. "Laten we eten, als nog niet alles op is.", mompelt Zayn, en arm in arm lopen we terug, terug naar de eettafel.
