22 September 2010.
Ik pakte mijn tas in, mijn tas voor morgen. Ik zou met mijn moeder naar Ierland gaan en mijn vader en de jongens zien. Bovenal zou ik Harry weer zien, en ik hoopte dat het ons beiden beter deed. We hadden de kant 'jaloezie' bij elkaar ontdekt, iets wat ons irriteerde. Harry belde me minder vaak en gek genoeg vond ik het niet erg. Overdag dacht ik amper aan hem en was ik druk bezig met de mensen op mijn nieuwe school. Ze waren echt super lief voor me, en iedereen wist dat ik niet allen de dochter was van Simon Cowell, maar ook de vriendin van Harry Styles. Natuurlijk wouden nu meer met me op de foto, maar het interesseerde me weinig. "Heb je er zin in?", vroeg mijn moeder en ik hief mijn schouders op. "Je moet de moed niet opgeven. Jullie zijn allebei jong en kort bij elkaar, natuurlijk moet alles nog groeien.", zegt ze, en ik lach sarcastisch. "Ik ben jong, hij heeft zo zijn behoeften die ik niet wil of kan vervullen.", mopper ik tegen mezelf. "Cam, daar heeft hij heus wel respect en begrip voor!", zegt ze tegen me en ik kan horen dat ze mijn gezeur meer dan zat is. "Ik haat beroemd en bekend zijn.", zeg ik er nog achteraan, en mijn moeder zucht. "Wees blij, veel meiden zouden in je schoenen willen staan.", zei mijn moeder en ze verliet de kamer. Het klopte wel, meiden wouden graag in mijn schoenen staan en ik mopperde alleen maar. "Life is unfair..", zei ik, en ik deed mijn koffer dicht. Ik was klaar om te gaan, en misschien wel om de liefde te bedrijven...
