18 September 2010.
"Harry daar gaat het niet om! Het gaat om de afspraak die we hadden!", maak ik hem nog een keer duidelijk. We waren weer terug thuis, en Anne keek me medelevend aan, net zoals mijn moeder. "Waar doe je moeilijk over Camryn?", klonk het van Harry zijn kant. Een grote en irritante zucht verliet mijn mond. "Harry, ik zou het niet aan mijn vrienden zeggen en jij niet tegen je fans. Ik heb tegen mijn vrienden gelogen voor je, en je verteld het zomaar doodleuk op twitter? Ik wist er niet eens van af!", schreeuw ik wat harder. "Niet zo schreeuwen Cam!", bemoeide mijn moeder zich er ook nog mee. "Schatje, doe nou toch eens rustig.", zei Harry, en hoe fel ik er ook op tegen was, zijn stem kalmeerde me. "Harry, waarom?", vraag ik, zwakker als tevoren. "Bij een signeersessie vroeg me een fan of het waar was, zonder na te denken zei ik ja. Ze spreidde het rond, en ik kon wel door liegen, maar dat wou ik niet. Ik heb het tegen de hele wereld verteld, want ik ben trots en dolgelukkig met je.", hoorde ik Harry door de luidspreker. Anne had gesmeekt of ik het op luidspreker wou zetten, en na een tijdje deed ik het toch. Ik hoorde Harry gapen aan de andere kant van de telefoon, en glimlachte. "Ben je moe?", vroeg ik, en hij zei van wel. "Ik kan niet slapen zonder jou in de buurt. Je hoeft niet in mijn bed te liggen, maar als je hier gewoon in het hotel ergens was vond ik het al goed..", zei hij, en ik lachte lief naar mijn mobiel. Een 'aw' geluidje kwam uit Anne haar mond, en Harry kwam tot actie. "Is mijn moeder bij je?", vroeg hij en ik zei van wel. "Ze was hier toen ik uit school kwam. Ze heeft met ons meegegeten, en we zijn net de stad ingeweest totdat de fans mij nieuws vertelden..", zei ik. "Het spijt me Cam, ik wist niet anders.", zei hij, en ik hoorde de toon van spijt onderin zijn stem. "Ga nou maar slapen.", zei ik. We gaven elkaar nog wat 'kusjes' en sloten toen af. "Ik snap die jongen niet.", zeiden Anne en ik tegelijk, en daarna begonnen we hard te lachen.
