7 Januari 2011.
"I've got a hangover, oh no no.", mompel ik als ik de woonkamer in kom en Ellique lacht. "Ja, je moet ook niet zoveel drinken.", zegt ze, en ik kijk haar verbaasd aan. "Ik? Veel drinken? Ik dronk amper!", riep ik verontwaardigd, wat haar alleen nog maar meer liet lachen. "Mensen zijn zo grappig als ze niks kunnen herinneren van de nacht daarvoor..", mompeld Ellique en ze bladert het roddelblad door. "Ey, famous bitchy, je staat erin!", roept Ellique, en ze leest nauwkeurig het stukje. "Is it bad?", vraag ik, en ik hoor haar lach voor de zoveelste keer. "Nee, alleen dat Harry je mist en alles ervoor doet. Hij schijnt dat gezegd te hebben. Nou meid, je moet mooi niet naar hem terug.", zegt ze, en ik lach met haar mee. Ze zou eens moeten weten. Vannacht was hij hier even, maar verdween daarna weer als sneeuw voor de zon. "Je wil wel terug he, naar alles van vroeger?", zegt ze, en ik schud met mijn hoofd. "Niet echt..", mompel ik, en ze klopt naast haar op de bank. Ik ga naast haar zitten, en voel haar arm om me heen. "Tell me.", dwingt ze me, en ik zucht. "Ik ben zo gelukkiger nu, maar het verleden is me aan het killen. Het achtervolgd me dag en nacht..", mompel ik, en ze knikt begrijpend met haar hoofd. "Het zit ook niet mee, kleintje.", mompelt ze, en ze veegt wat haar uit mijn gezicht. "Ik had me mijn leven zo anders voorgesteld.. Maar ik ben de jongens dankbaar, zonder hun was ik nu nog bij papa en mama, en zag ik nooit in wat ik voor mijn vader betekende. Mijn moeder is een schat, echt waar, maar mijn vader tsja..", zeg ik, en Ellique lacht. "Hij kijkt altijd zo boos..", mompelt ze weer, en ik lach. "Dat is nog maar het begin, hij lacht amper, en als hij boos is...", en ik denk terug aan de ruzie voordat ik weg ging. Hoe de jongens vonden dat we overdreven deden, en hoe Harry me terug wou nemen. "Ik ben er gewoon klaar mee.", zeg ik, en Ellique staat op. "Als dat jou keuze is, denk ik dat je die voor jezelf moet vast stellen. Misschien moet je ze écht van je afzetten, en niet telkens als je ze ziet normaal doen. Want ik kan het aan je zien, Cam. Ik kan zien hoeveel pijn ze je doen.", zegt ze, en ik knik met mijn hoofd. "Ik haat het als mensen door me heen kunnen kijken..", mompel ik, en ik lach.
