28 Augustus 2010.
Het was de dag voor Liam zijn verjaardag, en vannacht zouden we uitgaan. We zouden feesten omdat Liam eindelijk 18 was. Mijn vader had ervoor gezorgd dat we in Soundstastic konden, een club in de buurt. Alleen Liam en Louis konden er legaal in, maar mijn vader had zo zijn handige vrienden. Mijn moeder vond het eerst niks, haar kleine meid in een gevaarlijke club, maar de jongens hadden beloofd goed op mij te passen. Ik had er al helemaal zin in, ook omdat de jongens mee kwamen. In het begin kon ik de jongens schieten, maar nu, waren ze zoals Harry al had gezegd, echte broers. Ik voelde me veilig bij hun, en we deden bijna alles samen. Samen met Harry liep ik door de stad, om een paar dingen voor Liam te kopen. "Misschien een geurtje?", vroeg ik, en Harry knikte. Hij trok me aan mijn hand me een geurtjes winkel in, en we liepen door naar de mannen afdeling. Harry werd meteen herkend door fans, en zijn naam hoorde ik dan ook een paar keer vallen. Hij trok zich er niks van aan, maar ik wel. Nooit ben ik raar aangekeken, en ik voelde ogen van meiden in mijn rug branden. "Harry, waarom kijken ze zo?", vroeg ik, en hij keek me aan met zijn groene ogen. "Waarschijnlijk denken ze dat we verder zijn dan vriendschap. Je komt hooguit in de bladen en kranten, maar no big deal.", zei hij, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Zachtjes knikte ik, en rook ik aan het geurtje dat Harry op zijn pols had gespoten. "Hmm, deze lijkt erg op die van jou.", zei ik, en Harry lachte. Ik ging met mijn neus naar Harry zijn hals, en snoof zijn geur op. "Dat is degene die ik heb.", mompelt hij, en we lachen. "Die halen we dus niet. Ik wil bij iedereen een ander geurtje, anders herken ik jullie niet hoor.", zei ik, en Harry lachte. "Ik denk dat ik morgen die van Zayn op doe.", zei hij, en ik porde hem in zijn zij. "Dat doe je niet, deze hoort bij jou.", zei ik, en zijn groene ogen keken lief in mijn bruine.
