Forever Yours (Draco Malfoy) book 1 - tłumaczenie PL

29. Dilemmas With the Boy

Trzy tygodnie później...

Hermiona nauczyła się locomotor piertotum od profesor McGonagall, więc nie musiała tam być na wszystkich naszych treningach. Podziwiałam ją; Profesor McGonagall zawsze wspierała swoich uczniów najlepiej, jak potrafiła. Byłam teraz w stanie walczyć jednocześnie z dwoma ruchomymi posągami. Oczywiście nadal skupiałam swój czas na pracach domowych i zajęciach, ale wszyscy zbieraliśmy się, aby trenować w soboty.

Draco zachowywał się uprzejmie wobec Harry'ego i innych, przynajmniej kiedy tam byłam. Naśmiewał się z nich tylko publicznie, ku mojemu rozbawieniu.

- Myślę, że chcę poszerzyć swoją wiedzę poza walkę na miecze - powiedziałam, kiedy wszyscy siedzieliśmy w sali treningowej, jedząc lunch w małym kręgu na podłodze.

- Więc jak to było, spędzać z nami czas, co? - powiedział nagle Harry, wskazując głową na Draco.

- Nie jestem tu na pogawędkę, jestem tu dla Caroline - zadrwił cicho, odgryzając kawałek swojej kanapki.

- Bawcie się dobrze - uśmiechnęłam się. Wiedziałam, że mogę utrzymać Draco pod kontrolą, kiedy tam byłam.

- Co dostałeś na swoją kanapkę Ron? Kurczaka? - Ginny zachichotała.

- Jasna cholera, czy mogłabyś chociaż raz wymyślić inny żart, proszę? - warknął na nią.

- W każdym razie, czego chcesz spróbować, Caroline? - zapytała Hermiona, zmieniając temat.

- Szczerze mówiąc, nie jestem pewna, może z powrotem do strzelectwa...Bałam się tego, ale to byłaby dobra umiejętność na długi dystans - sięgnęła m do torby, zjadając kolejny gryz.

- Jak byśmy zaczęli z tym? - zapytał Draco.

- Te cele będą przydatne, może moglibyśmy zaczarować je, aby się poruszały, gdy będę trochę bardziej wprawna - zasugerowałam.

- Dobry pomysł - powiedziała Ginny. Spakowaliśmy lunch. Draco szybko wyszedł, gdy wróciliśmy do pokoju wspólnego.

- Co powinniśmy dzisiaj zrobić? - zapytałam.

- Trzy Miotły? - zasugerowała Hermiona.

- Pewnie.

Hermiona, Harry, Ginny, Ron i ja poszliśmy ścieżką do Hogsmeade. Wiosną uwielbiałam Hogsmeade. Z ziemi wyrosły wspaniałe kwiaty, rozprzestrzeniając się po całej wiosce jak pożar. Weszliśmy do pubu, siadając przy małym okrągłym stoliku w rogu.

- Nie ma na kogo donosić - odpowiedziała Hermiona.

- Nie może donosić na uczniów. A co, jeśli użyje tego przeciwko mnie? jęknęłam.

- Co masz na myśli?

- Naprawdę, Caroline, nie martwiłbym się tym - zapewnił mnie Ron.

- W międzyczasie, po prostu cieszmy się naszym piwem kremowym i porozmawiajmy o tobie i Draco - uśmiechnęła się Ginny.

- Stooop - nie mogłam powstrzymać uśmiechu. - o czym chcecie gadać? zapytałam.

- Po co umawiać się z facetem, którego wszyscy nienawidzimy? - powiedział Ron.

- Och, proszę, trening z nim nie był taki zły. Sprawiłam, że przestał was obrażać całkiem sporo.

- W porządku, ale on nadal podąża za tobą jak mały szczeniak. - Hermiona przewróciła oczami.

- On tylko się o mnie troszczy, to wszystko - wzięłam kolejny łyk piwa kremowego.

- Ale to nadal Malfoy - narzekał Harry.

- W każdym razie - zmieniłem temat. - Wszyscy musicie pomyśleć o tym, co kupić mi na urodziny - uśmiechnęłam się.

- Dobry pomysł - powiedziała Hermiona.

Moje urodziny były za dwa tygodnie, a moi przyjaciele zawsze planowali coś wielkiego. Jakoś, mimo mojego wścibstwa, zawsze udawało im się to zaskoczyć. Nie mogłam się doczekać tego, co będzie w tym roku.

Po kolejnych trzydziestu minutach opuściliśmy pub Pod Trzema Miotłami. Wychodząc, wpadliśmy prosto na Terry'ego i jego dwóch przyjaciół. Spojrzał na mnie od góry do dołu. Zadrżałam z obrzydzenia.

- Trzymaj się od niej z daleka, Terry - warknął Harry. Harry był nad nami niewiarygodnie nadopiekuńczy; prawie tak samo, jak Malfoy był ponad mną.

- Jest cholernym Krukonem, myślisz, że byłby na tyle sprytny, żeby zostawić mnie w spokoju - warknęłam na niego. Jego ręka uniosła się nagle, uderzając mnie mocno w twarz.

- Ty pieprzony dupku - rzuciłam się na niego, Harry trzymał mnie z powrotem za ramiona.

- Caroline, nie daj mu satysfakcji. Zrobię to - odprężyłam się, kiedy pozwolił mi odejść, prawie wskakując na niego, uderzając go prosto w nos. Stałam oszołomiony, twarz piekła mnie z bólu.

- Harry, przestań - zawołała Hermiona.

- Zasługuje na to - zadrwił Ron, próbując się przyłączyć.

- Zostaw go, zostaw - wrzasnął profesor Moody, podbiegając do nas szybko.

- Co tu się dzieje na Merlina? - zapytał, a ciosy ustały.

- Terry mnie spoliczkował - powiedziałam cicho, rzucając mu złośliwe spojrzenie.

- Wszyscy, natychmiast do gabinetu Dumbledore'a - warknął, prowadząc nas w stronę zamku. Nos Terry'ego krwawił, a Harry miał siniak wokół oka. Moja twarz była nadal czerwona, na moim policzku wyrył się wyraźny ślad dłoni.

Najpierw poszliśmy do skrzydła szpitalnego.

- Episkey - Madam Pomfrey poprawiła nos Terry'ego. Jęknął z bólu, przyciskając chusteczkę do nosa. Wręczyła Harry'emu i mnie woreczki z lodem na nasze obrażenia.

- Marsz do gabinetu Dumbledore'a - odprawiła nas machnięciem ręki, niezadowolona. Ginny, Ron i Hermiona zostali zwolnieni po podzieleniu się swoimi opiniami na temat historii.

Terry stał po jednej stronie biurka, Harry i ja po drugiej.

- Terry, dałeś sobie tygodniowe zawieszenie i pięćdziesiąt minusowych punktów dla Ravenclawu - wykrzyknął surowym tonem. - Znajdziesz swoje torby na zewnątrz, twój ojciec jest w drodze po ciebie - Terry został odprowadzony na dziedziniec przez profesora Moody'ego.

- A co do was dwojga - podniósł pióro, zapisując coś na swoim pergaminie. - Argument fizyczny jest nie do przyjęcia - spojrzał na nas.

- To była samoobrona - odpowiedziałam zdezorientowana.

- Technicznie rzecz biorąc, Harry rzucił cios, ale pozwolę sobie się nad nim zlitować. Wróćcie do swoich dormitoriów - machnął ręką.

- Nie tak źle, jak myślałam - wzruszyłam ramionami. Skręciliśmy za róg i tam stali Ginny, Hermiona i Ron. Draco wyszedł zza nich.

- Co on, do cholery, zrobił? - warknął.