Forever Yours (Draco Malfoy) book 1 - tłumaczenie PL

37. Morning Turmoil

DRACO'S POV

Obudziłem się, kiedy Caroline spala w moich ramionach. Ptaki ćwierkały cicho za oknem mojej sypialni, słońce wlewało się do jej miękkich, złocistych loków. Założyłem jej włosy za ucho, gdy powoli zaczęła się poruszać.

- Dzień dobry, aniołku - uśmiechnąłem się do niej lekko. Światło oświetliło jej czekoladowo-brązowe oczy, gdy spojrzała na mnie.

- Cześć - uśmiechnęła się lekko, owijając ramiona wokół mojej klatki piersiowej.

Jak miałbym spędzić bez niej całe lato? Zostały nam tylko trzy dni do szkoły i zamierzałem spędzać z nią jak najwięcej czasu, ponieważ nie mieliśmy zajęć. Próbowałem wyobrazić sobie spędzenie bez niej trzech miesięcy, ale było to niemożliwe. moi rodzice nie pozwolili mi opuszczać terenu Dworu w okresie letnim; powiedział, że jest wystarczająco dużo do zrobienia w domu. Wątpiłem, żeby moi rodzice pozwolili jej przyjść, i tak nie chciałem jej z nimi wplątać.

Myślę, że matka by ją polubiła, ale ojciec zaakceptowałby tylko dziewczynę ze Slytherinu.

- Obiecaj mi, że napiszesz do mnie latem - przerwałam ciszę, obejmując dłonią jej policzek.

- Obiecuję - usiadła i pocałowała mnie. - Czy mogę to zatrzymać? - uśmiechnęła się.

- Co zatrzymać? - spojrzałem na nią zmieszany. Zachichotała do mnie, wtulając się głębiej w bluzę, którą jej dałem.

- To jedna z moich ulubionych - jęknąłem.

- Więc dlaczego mi to dałeś? posłała mi oczy szczeniaka.

- A co powiesz na to, możesz mieć mój sweter do quidditcha przez całe lato? - skompromitowałem.

- Okej, ale dlaczego chcesz ją z powrotem? - zapytała. Zarumieniłem się, spoglądając w dół.

- Ponieważ teraz pachnie jak ty - mruknąłem pod nosem.

- Co powiesz na to, że wezmę to, spryskuję perfumami, a potem podam ci w ostatni dzień szkoły, a ty spryskasz sweter do quidditcha wodą kolońską, a potem dasz mi go ostatniego dnia w szkole? - uśmiechnęła się do mnie bezczelnie, mając nadzieję na tak.

- Brzmi sprawiedliwie - wstałem z łóżka.

- Czy możesz się upewnić, że pokój wspólny jest pusty, zanim wyjdę? Nie chcę, żeby Pansy, wiesz, czuła się źle - spojrzała na ziemię, wstając.

- Jasne - włożyłem koszulkę, gdy otworzyłem drzwi, spoglądając w dół po schodach do pokoju wspólnego.

- Pusty - odwróciłem się, gdy podniosła sukienkę z nocnego stolika.

- W porządku, do zobaczenia później - wyszła, całując mnie w policzek, wychodząc w bluzie i pończochach do kolan. Patrzyłem, jak wychodzi z pokoju wspólnego, zamykając za sobą drzwi.

CAROLINE'S POV

Wymknęłam się z pokoju wspólnego Slytherinu, chowając sukienkę pod pachą i wracałam do dormitorium. Poszłam, żeby zobaczyć Harry'ego siedzącego na kanapie.

- Ładna bluza z kapturem Slytherin - uśmiechnął się, potrząsając głową.

- Och, um - wyjąkałam, siadając obok niego.

- Co zrobiliście? - zapytał.

- Po prostu przytuliliśmy się, a potem zasnęliśmy - powiedziałam szczerze.

- Tak, zgadza się - spojrzał na mnie.

- Mówię poważnie - żartobliwie pchnęłam jego ramię.

- W porządku, w porządku - uśmiechnął się, wciąż tylko w połowie mi wierząc.

- Idę do swojego pokoju - wstałam, wchodząc po schodach.

- Hermiona i Ginny czekają na ciebie, żebyś była świadoma - odwrócił się z powrotem do kominka.

W pokoju, Ginny i Hermiona wpatrywały się we mnie.

- Co? - zapytałam, stojąc głupio w za dużej szarej bluzie Slytherinu.

- Co masz na myśli? - Ginny uśmiechnęła się złośliwie.

Nic się nie stało”, nie mogłam powstrzymać uśmiechu, kiedy włożyłam sukienkę do kosza na pranie.

- Masz na sobie jego ubranie - zażartowała Hermiona.

- W czym miałam spać, mini sukienka? - prychnęłam, opadając na łóżko.

- Ma rację - wtrąciła się Ginny.

- Właściwie to było całkiem romantyczne - powiedziałam, kiedy wepchnęłam książkę mojej matki do bagażu.

DRACO'S POV

Wyciągnąłem sweter do quidditcha z szuflady komody z lekkim uśmiechem na twarzy.

- Kogo to jest? - Pansy stała w drzwiach, wskazując na bok mojego łóżka.

- O czym ty mówisz? - podszedłem do miejsca, na które wskazywała. Kurwa.

- Umm - położyłem dłoń na karku, zarumieniłam się. Obcasy Caroline leżały na dnie mojego łóżka.

- Caroline - głos Pansy przycichł, gdy odwróciła się i wybiegła z pokoju.

- Pansy, zaczekaj - krzyknąłem, gdy zatrzasnęła mi drzwi dormitorium przed nosem.

- Pansy, otwórz te cholerne drzwi - praktycznie wepchnąłem pięść w drzwi.

- Czy możemy po prostu porozmawiać? - drzwi się otworzyły, ukazując Pansy ze łzami w oczach.

Wszedłem i zamknąłem za sobą drzwi.

- Słuchaj, zaczęliśmy się spotykać, zanim się dowiedziałem. Caroline i ja będziemy robić, wiesz, parę rzeczy i wiem, że ci się to nie podoba, ale to, jak się zachowujesz, jest niesprawiedliwe - złapałem ją za ramię.

- To niesprawiedliwe dla mnie - jęknęła.

- Jak to nie jest sprawiedliwe dla ciebie? - krzyknąłem.

- Ja, ja…

- Widzisz? Jesteś po prostu śmieszna - opuściłem ręce na bok, wypadając z jej pokoju.

Nie obchodziło mnie, czy Pansy ją lubi, czy nie. Dlaczego nie mogła być po prostu szczęśliwa dla mnie? W końcu miałem kogoś, kto się o mnie troszczył, kogoś, kto mnie kochał, dlaczego do cholery nie mogła po prostu przejmować się swoimi pieprzonymi sprawami.

Wróciłem do swojego pokoju, zamykając za sobą drzwi. Sweter do quidditcha leżał złożony na łóżku, tam, gdzie go zostawiłem. Podniosłem go i powoli rozpylałem wodę kolońską na zewnątrz. Położyłem go na komodzie, wepchnąłem ubranie do bagażu, zostawiając kilka ubrań na następne dwa dni. Chwyciłem pięty, decydując się podbiec do pokoju wspólnego Gryffindoru, żeby je podrzucić.

Zapukałem do drzwi, Harry je otworzył.

- Um, daj jej to ode mnie, dobrze? wymamrotałem, podając Harry'emu buty na obcasie.

- Dobrze - wyjął je z moich rąk, zamykając drzwi przed moją twarzą.

- Cudownie - wymamrotałem pod nosem, wracając do swojego pokoju.

Zostały mi trzy dni z Caroline; i musiałem sprawić, by się liczyły.

N.

3/5

przepraszam, że wczoraj nie było rozdziałów, ale ostatnio dzieje się więcej niż powinno na codzień :/