HAVİN 1. KISIM " KATRAN GECESİ" [ TAMAMLANDI ]

14.Bölüm " Nefesini Hissettim"

Göğe kadar uzanan ağaçların arasında soluk soluğa koşuyordu. Önüne gelen saçları verdiği nefesle uçuyor, bir önüne bir arkasına bakmaktan bulanık görüntülerin esiri olmuştu artık kadın.

Onu pençesine takmak için çabalayan adam rüzgar misali koşuyordu peşinden hiç yorulmadan. Ayağı köklü bir ağaca takılıp yüz üstü düştü. Kalkıp tekrar koşacağı sırada ensesin de hissettiği soğuk bir nefes bir adım daha atmasına izin vermedi.

" Benden kaçamazsın Havin!"

Sesi ağaçların üstüne tünemiş olan kuşları bile uçuruyordu.

Bu sesin kime ait olduğunu biliyordu kadın. Ama suretini görmek için arkasını dönmeye cesaret edemedi. Sesi bile bedenini etkisiz hala getirmişti hiç şüphesiz. Ondan uzaklaşmak için adım attığında, yerinde sayıyor aralarında ki bir nefeslik mesafeyi bile aşamıyordu.

Adam işaret parmağını kadının boynuna götürdü. Havin'in korkuyla atan nabzı genç adamı mutlu ediyordu.

Tekrar kulağına fısıldadı...

" Bu kalp attıkça benden kurtulamayacaksın jinamın. "

Başını kaldırdı kadın. Gökyüzü bir anda siyaha bürünmüş güneş yerini çoktan karanlığa teslim etmişti. Onun rengine.... Geriye sadece derin boşluklar kaldı.

.....

Çığlık çığlığa yatağından kalktığında, gözyaşlarıda arkasından geliyordu. Derin derin nefes alıp kendini sakinleştirmeye çalıştı. Gördüğü şeyin bir kabus olduğunun hala bilincinde değildi Havin. Yatağından kalkıp pencereleri kontrol etti.

Odanın içinde dört dönerken, yan odadan sesini duyan Sıraç kapıya doğru gittiğin de odanın kitli olduğunu fark edince, kapıya vurup Havine seslense de bir cevap alamıyordu. Bu sessizlik genç adamı korkutuyordu.

Hemen üst katta yatan abisi Ömer'le Dilşah'ın kaldığı odaya çıkıp kapıyı iki kere tıklaktı. Gece gece vurulan kapıyı ilk fark eden Dilşah, üstüne sabahlığını geçirdi. Kapıyı hafifçe aralayıp Sıraça şaşkınlıkla baktı.

" Hayırdır Sıraç bu saat de ne oldu?"

Genç adam panikle konuşmaya başladı...

" Havin'in odasından çığlık sesleri duydum. Kapıyı kitlemiş giremiyorum da Allah aşkına gidip bir bak."

"Bekle hemen geliyorum."

Dilşah odasına girip Ömer'in hala uyduğunu görünce, kapıyı yavaşsa kapattı. Sıraçla birlikte aşağı inip, Havin'in odasının önüne geldiler.

Dilşah yavaşca seslendi...

" Havin aç yengem. Benim Dilşah. "

Yatağın ayak ucuna sinmiş gördüğü rüyanın içinde geziyordu hala. Behram'ın hayali bile onun nefesini kesmeye yetiyordu.

"....."

" Havin?"

Ses çıkmıyordu. Sıraç daha önce canına kıydığını aklına getirince hiç tereddüt etmeden yengesini kenara çekti.