Another Chance (Russo Series 2)

Chapter 26

Chapter 26

"Walang namamagitan sa amin ni Amanda. All of it were just accusations."

Hinanda ako ang sarili ko para makinig sa kaniya. Mahina ako pagdating sa kaniya. Kaunting kalabit lang at siguradong bibigay ako. Kaunting paliwanag lang at maniniwala na ako.

At walang nagbago. Ilang taon man ang lumipas. Ilang taon ko man kaming hindi nag-usap. Siya pa rin.

He's like the home I will always come back to.

"I thought we're done with this issue," I said.

Gustong-gusto ko siya. Sobra-sobra na kaya  nakakatakot.

"We had a very little time. Hindi sapat iyon. Not even a lifetime," sambit ni Sechan.

I know that his eyes are with me. Watching my reaction, so I'm trying my best to stay stiff and calm.

I tried to take a loom at him like I always do before pero bago pa siya makapagsalita ulit ay ibinaling ko na ang tingin ko sa iba. His stares's so different. Hindi ko kayang tumitig sa kaniya ng matagal.

Iyon lang ba ang nabago sa akin? Nawala na ang confidence ko na tumingin sa kaniya ng matagal gaya nv dati. Ngayon pa kung kailan may pagkakataon na akong salubungin ng mga tingin niyang kay ilap noon.

"Kasinungalingan lang naman ang lahat ng sa atin. Hindi na talaga dapat pinatatagal," I said painfully.

I'm trying to breathe slowly. Pero ang tila nakabarang hangin sa lalamunan ko ay gusto ng umalpas.

Umasa ako noon. Umasa ako na baka naman pwede kaming dalawa. Kahit pa sa kasinungalingan ko lang nagmula ang lahat ay baka naman pwedeng kami na lang. Baka pwedeng maging totoo?

But none of that happens. Sa huli ay nasaktan lang ako at nadamay ko pa ang pangalan ng pamilya ko. Hindi nila pinararamdam sa akin pero alam kong nadisappoint sila sa mga nagawa ko.

They may have raised me spoiled but never a brat. But that night... I lied just to get what I want... and I want Sechan.

I thought I got him trough that but in the end karma still made its way.

"Nagkita din kami ni Amanda. I didn't asked but she gladly informed me 'bout your upcoming wedding," pagkwekwento ko na animo'y ayos lang ang lahat sa akin. "She seems excited. Making me wonder why the wedding's still not happening," I said, yet again, casually.

He leaned on his chair a bit trying to relax. Nalukot ang suot niya ng sumandal. Hindi ko inaasahan na ngingiti siya. That's so out of place.

Bakit siya ngumingiti gayong seryoso naman ang usapan namin.

Don't tell me.... Don't tell me he's just fooling around?! Is he playing with me-

"I change my mind. I can't make you believe me even when I'm saying the truth," he said with a little smile plastered on his lips. "I'm trying to take this slow but I think I've waited too long for this... I'll court you... for real. Mas totoo pa sa pagiging totoo ko sa ating dalawa noon."

Then he stood up to kiss me.

Libu-libong kiliti ang naramdaman ko sa pagdampi ng labi niya sa labi ko.

Napapapikit na ako ng agad din siyang tumigil. Nahiya ako sa sarili ko.

"Uhm..."

Napainom akong muli ng tubig. Busong na ako sa kakainom pero ito lang ang tanging nagagawa ko para magkaroon ng pagkakataong umiwas. Kahit ilang segundo lang.

Habang abala ako sa pagkakalma sa sarili ay bumalik naman sa pwesto niya kanina si Sechan. Dinilaan niya ang ibabang labi ni a at tumingin sa akin. Lalo akong nataranta.