Another Chance (Russo Series 2)

Chapter 46

Chapter 46

"Paano ang trabaho mo? Hindi ka ba matatambakan?" Nag-aalala kong tanong.

Kahit naman gustung-gusto ko na ganito kami palagi na magkasama ay alam kong pareho kaming may kani-kaniyang responsibilidad.

Ang unfair naman sa kaniya kung nagagawa ko ang akin tapos siya hindi. Lalo na dahil ang sabi ni Molly ay madalas pa din pala niya akong pinupuntahan sa set.

"Nah, I can take care of it," he said.

"Ayos lang naman sa akin kung magiging busy ka. Alam ko naman na marami kang trabaho."

"H'wag mo ng isipin 'yon. Unless, you don't want me here."

"Siyempre gusto!" Mabilis kong sagot.

Napangiti siya sa sinabi ko. Bumilis ang tibok ng puso ko ng makita ang saya sa mga mata niya.

Gabi na kami na kami nakabalik sa isla. Nagdinner lang kami at pagkatapos ay umakyat na sa kani-kaniyang kwarto.

Hinila niya ako papalapit. Nagulat ako ng sabihin niya kanina na dito siya matutulog. LNgayon lang kami matutulog sa isang kwarto!

Niyakap niya ako habang nakatayo. Nakakakiliti ang pagtama ng hininga niya sa tiyan ko.

"Don't do that again," he said softly.

Naguilty ako roon.

"Please, Ramona. Don't leave me again," paki-usap niya.

Niyakap ko siya pabalik. Yumuko ako para mas mayakap siyang mabuti.

Tumingin ako sa harapan. Malaki ang bintana at kitang-kita ang dilim ng kalangitan. Sa gitna ay ang buwan at ang mga bituin sa ilalim nito. Saksi ang kalawakan sa aming dalawa.

"I won't. I love you, Sechan," I equalled his whisper.

"I love you."

"I love you, too."

Hinayaan kong sakupin ng mga labi niya ang labi ko. Gumapang ang isang kamay niya papunta sa batok ko at idiniin pa ako sa kaniya.

Palalim ng palalim ang mga halik niya at habang tumatagal ay nalulunod ako.

Hindi ko alam kung nasasabayan ko siya ng tama. I can't think straight. His kisses are invading my senses.

When he went down to kiss my neck, I know what could happen next. I'm lost and he is, too.

No one can stop him. And I won't let him stop, too. I love him so much.

Madilim na ang buong kwarto. Tanging ang liwanag na lang ng buwan sa labas ng malaking bintana ang nagbibigay ng liwanag sa amin.

Nakahiga ako sa mga braso niya habang nilalaro ang mga balahibo sa dibdib niya.

Masakit ang katawan ko at halos hindi ko maigalaw. Ramdam ko ang init ng katawan niyang nakadikit sa katawan ko sa ilalim ng makapal na puting kumot.

"It hurts," kalaunan ay amin ko sa kanina pa nararamdaman.

He chuckled a bit first before turning serious.

"I'm sorry," he said. I'm not sure if he's sincere or what.

He doesn't look sorry. It's like he's fond of something when he said that.

"You don't look sorry," sabay irap.

"Well, I am sorry that it hurts. But, I'm not sorry that I hurt you," he sais mischievously.

Oh, stop! I know what he mean by that. Kinurot ko ng dalawang beses ang dibdib niya bago niya pinigil ang kamay ko.

"Stop, you hurt my back, too," then he roared with laughter.