Chapter 41

309 8 0
                                    

Chapter 41

"Where do you wanna eat?" Sechan asked as we settled ourselves in his car.

Kadalasan ay sa mga nadadaanan lang namin na restaurant kami kumakain. We're both not very specific with foods so the type of cuisine is not a problem.

Iyon nga lang, dahil na rin sa pag-eenjoy ko kasama si Sechan ay minsan hindi ko na din napapansin ang sarili ko sa pagkain. I was trained since before how to properly my shape.

At sa tuwing mapapasobra ay wala akong ibang choice kung hindi ang parusahan ang sarili sa pagdadagdag ng oras sa gym. Mabuti na lang din na may sarili kaming gym sa bahay dahil kay kuya.

"Maybe, Japanese?" He nod as an answer.

I want to tell him about what happened. Pero naiisip ko din naman kasi na baka paranoid lang ako.

What if that's purely coincidence?

Mababawasan ang kaba ko kung ganoon nga lang iyon. Kaso ay hindi, e. Hindi iyon coincidence. Gaya ng naiisip ko na nina ay talagang sinadya sa akin iyon.

The message in the flower was for me. The weird staff who passed at my back when I was alone in the dressing room. Molly being told I'm asking for strawberries... those can't be just coinsidences.

Pero sino naman ang gagawa noon? Sino sa mga staff ang lolokohin at tatakutin ako ng ganoon?

I was never rude to anyone I'm working with. The best I can describe that I had rudely done with a workmate was when I talked to Steven Almasan in Bicol.

I don't even think that that's really rude since I think that's a natural reaction for the situation that happened. At maayos ko din namn siyang kinausap noon, siya pa nga ang nagwalk-out sa akin.

Parang may bombilya na umilaw sa ulo ko.

You made a mistake.

Hindi kaya... Hindi kaya si... Steven?

"Are you free this week?" Inagaw ng tanong ni Sechan ang diwa ko.

Nagising ako mula sa malalim na iniisip. Halos makalimutan ko na kung nasaan kami.

Maayos ng nakaserve ang lahat ng pagkain namin, hinihintay na lang na galawin.

"Not sure. Why?"

"Kuya will be on weekend. Mom wants us to have family dinner since matagal na rin ang huling uwi ni kuya. Gusto kitang isama."

"Oh, talaga... Matagal na din ng huli ko silang makita. Pero Sechan..." I was hoping he'd know what I want to say.

Dadagdag pa ata ito sa iisipin ko. Syempre ay gusto kong sumama at makita ulit sila Tita Sophia at Tito Santino. Kaya lang ay nag-aalala din ako sa maaari nilang isipin.

Like what Sechan said, it's a family dinner. I don't want to be an intruder.

Hinawakam niya ang kaliwang kamay ko. "I want to personally tell them about us, too," sinsero niyang sinabi.

"I want to see them, too. Pero nag-aalala ako. Do you think they will accept me? I know I have a bad record to them," malungkot kong paliwanag.

Yes, our family never lost communication through the years. May parents and Sechan's parents still have a good relationship. They would always be good to us in social events kung saan lang din kami nagkikita. They would also attend our restaurant's opening whenever they can.

I remember, doon ko pa nga nakita ulit si Sechan. Noong galing akong Batangas at pumunta ako sa panibagong opening ng isa pang restaurant nila Mommy. His parents couldn't make kaya siya ang pinapunta.

Another Chance (Russo Series 2)Where stories live. Discover now