Another Chance (Russo Series 2)

Chapter 50

Chapter 50

Akala ko ay magiging madali na ang lahat pagkatapos noon. Tinotoo nga namin ang relasyon naming dalawa.

I visit her often in their house and that's fine to her parents.

Hanggang isang araw ay bigla na lang kumalat ang naging usapan namin sa restaurant.

People got furious because of that. I can easily defend that but her parents has other way of taking care of it.

They asked me to stay away from Ramona. They told me that that's the best for her.

Mali sila!

Iyon ang gusto kong isipin pero paano ko pa papaniwalaan iyon kung mukha ngang ta sila.

Days after I stayed away from her, the issue subsided. Akala ko ay ilang araw ko lang siya kailangang iwasan pero mas lumala ang sitwasyon.

Kung anu-anong interviews galing sa mga Vicencio ang lumabas. And it will all insist that I have a relationship with their daughter!

I planned to have my own interview to deny everything that's linking me to the Vicencio's but Mr. Amoroso, her dad, requested me not to do that.

He said it will only worsen their daughter's suffering. Bubuhayin ko lang daw ulit ang kontrobersyang ngayon pa lang namamatay.

How can I disobey them when all they think was Ramona's sake?

"Hijo, it's for her sake. I want my daughter to have the best future. She can't be in this kind of spotlight," he father onced told me.

Kaya kahit ayaw ko, kahit na mahirap, lumayo ako. Pinigilan ko ang sarili kong magpakitang muli sa kaniya. Nanahimik ako at ang pamilya ko.

Iniisip kong hanggang sa lumamig lang ang sitwasyon. Kapag ayos na ay babalik na ako sa kaniya. Pero tumagal na ng mga taon at panay pa din ang mga Vicencio sa mga pagpapakalat ng kung anu-anong mga kasinungalingan.

I saw her grow. I watched her grow... secretly.

Maybe her parents were right. She won't bloom into a very beautiful flower if I picked her even before she bloomed.

Hope ang gamit niyang pangalan sa school noon pero Ramona na ang ginagamit niya ngayon. Mas gusto ko ang pangalan niya na iyon. Mas bagay sa personalidad niya... at sa nararamdaman ko sa kaniya.

Ramona sounded fierce and Hope sounded heavenly. She's a mixture of both... fierce and angelic.

Matapos ibilin sa mga tauhan na ayusin ang ginawang gulo ng kasamahan nilang photographer ay agad ko na siyang hinanap.

Walang ideya ang assistant niya kung saan siya nagpunta. I got her number but it's out of reach. The CCTV footage told us she went somewhere far in the right side of our hotel.

Hindi na sakop ng mga CCTV ang lugar na pinuntahan niya. No need anyways, I already know where she went.

Hindi ko namalayan na naipatong ko na pala ang isa kong kamay sa paa niya dahilan ng pagkagising niya.

"Wh-what are you d-doing here," gulat niyang tanong. Her eyes glimmered with the light we're getting from the moon.

"What are you... doing here?" I asked her the same question.

I want to asked her many questions. Why she's here at this hour, and even sleeping. I know our hotel is safe but... damn! I didn't put any camera in this area because this is my spot. Sa mga gabing hindi ako makatulog at nandito ako sa Bicol ay dito ako nagpupunta.

At ngayon, ang dahilan ng mga gabing mailap ang antok sa akin ay naririto sa aking harapan.

She got involved in lot of troubles. At sa lahat ng iyon, hindi ko mapigilan na hindi makialam. Lalo na at may kinalaman din ako sa mga gulong iyon.