Akademya de Majika

AdM98

AdM98:
Immortality of Love
King Monty & Skyjen

"Maligayang kaarawan, haring Monty!" Ang bati ng lahat sa palasyo ng kaharian ng Gaekha.

The king nodded and let out a small smile. It was his way of saying thank you. He didn't really like talking much.

Today was his three thousand, four hundred and thirtieth birthday. Thanks to God's grace, he was able to live this long.

He's an immortal. Living for more than three millenniums, he can't help but feel lonely at times. He knew that in his life, something was missing.

And he was still finding out what was missing.

"Maligayang kaarawan, aking kapatid!" Napakalaki ng ngiti sa mga labi ni King Rowell nang siya nito'y batiin.

Rowell was now at one hundred forty-four years old. He have been sworn brothers with Monty since he became king of his own kingdom at thirty-six.

"Hanggang ngayon pa rin ba ay hindi ka palasalita?" Malokong tanong ni Rowell. "Baka tuluyan ka nang maging pipi n'yan, Monty?" Biro pa ng huli.

Napailing na lamang si Monty. 'Eto na naman ang kalokohan ng kaibigan. Sa katanuyan, siya'y napapaisip kung papaano niya naging kaibigan kapatiran si Rowell.

"Ano na namang kalokohang pinagsasabi mo riyan, ha, Rowell?" Biglang eksena ni Magenta, prinsesa ng kaharian sa hilaga, kalapit sa kaharian ni haring Rowell... at kababata ng huli. Aso't pusa ang dalawa... Walang ibang ginawa kundi magbangayan at mag-away.

Monty is not in the mood to listen to Rowell and Magenta's nonsense cat and dog fight, so he silently left the main hallway. He plans to rest at that moment.

Naglalakad siya palabas ng palasyo at kagaya nang kinagisnan, nagsisunuran sa kaniya ang mga tagapagbantay at tauhan.

Napabuntong-hininga siya. Gusto niya na lamang mapag-isa ngunit heto ang isang daang mga nilalang sa kaniyang likuran.

"I want to be alone." Kaniyang sambit pagkalingon.

Mabilis na yumuko sa kaniya ang lahat, tanda ng paggalang at pagsunod sa kaniyang inutos.

— a Riddlestory —

Isang minuto lamang ang lumipas at siya na lamang ang nag-iisang nilalang sa pasilyo...

But he knew better. There are still some who were keeping an eye on him... Both subordinates and enemies. They were just hidden from plain sight.

Hindi niya na lamang pinansin ang mga matang mapagmatiyag. They won't be able to harm him anyway.

Naglakad siya nang naglakad nang naglakad. Hinayaan niya ang mga paa na dalhin siya sa mga lugar na hindi niya pa napupuntahan.

Ilang saglit pa ay nakarating na siya sa dalampasigan. Palubog na ang araw, at kayganda nitong pagmasdan... Pero hindi niya akalaing may makikita pa pala siyang mas magandang tanawin kaysa sa tanawin na iyon ng paglubog ng araw...

Isang napakagandang binibini.

Hindi namalayan ng hari na siya'y natulala na sa maamong mukha ng binibini. Maihahalintulad niya ang babaeng pinagmamasdan sa kasalukuyan sa isang anghel... Tila ba gusto niya na lamang pagmasdan ito habambuhay— Siya'y natigilan nang may mapagtanto.

Now he knows what was that one thing missing in his life! Yes, yes, it was love.

What is a king without his queen? He needed a queen! His kingdom of Gaekha needed a queen.