Akademya de Majika

AdM82

Nasaan ako—

Nasaan kami?

Anong lugar 'to?

Malikot ang mga mata ni Sky. Nililibot ng tingin ng dalaga ang kapaligiran.

She had no idea on where they were.

Basta, madamo ang paligid. Maraming matataas na puno at tila ba pinalilibutan sila ng mga bulubundukin. Napasimangot siya nang may naisip.

Baka naman nasa mundo pa rin kami ng mahika? Gan'tong-gan'to 'yong doon, eh! Mala-KagubatandM!

She made a face.

KagubatandM—what?! Sometimes, Skylar, you're really weird.

"You were saying?" Napatingin siya kay Law. Nakalingon ang binata sa kaniya.

"Huh?" She didn't understand him.

"You were saying something... What is it?" He asked, his forehead slowly creasing.

Napakurap-kurap ang dalaga.

Did I said what I said in my mind out loud?!

Pilit niyang nginitian ang binata.

Looks like I did.

"Ah... W-Wala..." Tinaasan siya nito ng kilay, hindi nakumbinsi. Umiling siya. "Wala nga!" Napataas ang boses niya—napangiwi siya, pero mabilis din niyang binalik ang pilit na ngiti. "Sige na. Lead the way, Mr. President."

Law frowned. It felt weird hearing Sky call him Mr. President again.

But anyway, he faced back north and continued to walk. He felt Sky followed him suit.

After half an hour, the two have arrived in a small town in the mortal world where all residents are from the magic world.

The town is secluded in the middle of mountain ranges that are still unexplored by the people. Nearby too, was a dormant volcano and a massive waterfall that empty into an ocean.

Sky was behaved as Law asks the village's residents on how they were doing and if they have already adjusted in their new home.

Saglit na napataas ang kilay ni Sky.

New home, huh?

I wonder where their previous village is located...

"Lola Fiona!"

Napalingon si Sky sa kung saan nanggaling ang boses na 'yun na tumawag sa isang pamilyar na pangalan.

A guy... who was walking towards...

Naningkit ang mga mata niya at hindi niya namalayang naglalakad na pala siya patungo sa direksyon kung saan niya nasisilayan ang pamilyar na pigura... Tila ba...

Her eyes widened.

Si Lola Fiona!

Hindi siya puwedeng magkamali! Ang dati nga nilang kapitbahay noon ng kaniyang ina na tinuring niya na na lola at tinuring naman na siya nitong sariling apo ang may katandaang babaeng kaniyang nasisilayan ngayon.

Kagaya ng dati, suot-suot nito ang barot saya. Ganoon pa rin ang postura nito at siyempre ang itsura, walang nagbago.

Saglit na nakipag-usap iyong lalaking tumawag rito rito bago ito umalis. Sa pag-alis nito ay ang paglapit niya sa kaniyang lola.

"Lola Fiona!" Tuwang-tuwa bati niya. Hindi niya inaasahang makikita niya muli ito.

Gulat na gulat naman ito nang masilayan siya, nanlalaki pa ang mga mata. Lumawak ang ngiti niya. She find her lola so adorable!