SİS (+18)

6.

"Neden burada kalıyorsun? Zenginsin sonuçta." Bakışları elindeki pizzadan yüzüme döndü.

"Sürekli burada kalmıyorum. Yalnız kalmaya ihtiyacım olduğu zaman geliyorum buraya." derken kaçıncı olduğunu sayamadığım pizza dilimini bir hamlede ağzına atmıştı.

Soğumuş pizza diliminin kalanına acıklı bir bakış attım. Midem her zaman olduğu gibi hiçbir kolayca yiyeceği kabul etmiyordu fakat yemezsem bayılacak gibiydim. Zorlayarak birkaç ısırık daha aldım. "Pizza, pizza olalı bu kadar acı çekmemiştir."

Muzip sesine karşılık cansız bir yalancı gülümse oluştu dudaklarımda. Eskiden en sevdiğim şeylerden biriydi pizza.

Geçirdiğim sinir krizinin ardından güçsüz kalmış vücudum uykunun kollarında bir parça huzur bulabilmişti. Akşama kadar derin bir uyku çekmiştim, uyandığımda pizza sipariş etmiş uyanmamı bekliyordu. Bana kalsa hemen konuşmaya geçerdim fakat bayılacak gibi göründüğümü söyleyerek yemek yemekte ısrar etmişti. Karşı çıkmak anlamsız olacağından kabul etmiştim. İhtiyacım vardı.

Oturduğu yerden kalkarak buzdolabına gitti, elinde iki birayla geri döndü. Biranın birini çakmakla açtıktan sonra aklına bir şey gelmiş gibi durakladı. "İlaç kullanıyor musun?" dedi kararsızlıkla. Kaşlarını çatmış yüzüme bakıyordu.

"Bıraktım."

Aldığı cevapla ikinci birayı da açarak oturduğu yerden birayı uzattı. Son lokmayı da zorlukla yuttuktan sonra biranın yatıştırıcı serin tadı geçti boğazımdan. "Doyduysan konuşabiliriz."

Doymasaydım bile daha fazla yiyemezdim zaten. Bira şişesini dudaklarımdan çekip başımla onay verdim.

"Abin her yerde seni arıyor. Neden?"

Açık açık konuşacaktık yani, güzel.

"Evden kaçtım çünkü."

Gözlerini devirdi. "Onu biliyorum. Neden evden kaçtın?"

"Kişisel sebepler." dedim biramdan bir yudum daha alarak. Bir süre yüzüme baktı sessizce.

"Ne yapmayı planlıyorsun?" derken gözlerinde tanımlayamadığım bir pırıltı vardı. Fakat sesi saf meraktı. Merak ediyordu ne yapacağımı.

Ne yapacağım?

Omzumu silktim. "Bilmiyorum."

"Neden aldın malları?"

Sorguda mıyız? Hayırdır?

Gözlerini devirme sırası bana geçmişti şimdi. "Seni ilgilendirmez."

Harika konuşma. Gerçekten.

Sessizce birbirimize baktık. En sonunda bu sefer gözlerini ilk kaçıran o olmuştu. Boğazını temizledi. Gergin miydi? "Senin hakkında bir araştırma yaptırdım, Deniz. Ne yaşadığını herkes kadar ben de biliyorum." Parmaklarını saçlarının arasından geçirerek dağıttı siyah tutamları. "İntihar mı edecektin?"

Cevap vermedim. Sıkıntıyla geçirdi. "Sen bana cevap vermezsen nasıl anlaşacağız biz seninle?"

"Anlaşmamız mı gerekiyor? Zaten birazdan yollarımız ayrılacak." dedim sitemine şaşırarak. Anlaşmamız gereken bir durum yoktu. Tanışalı 24 saati yeni geçmişti, nasıl ki bir anda dahil olduysak birbirimizin hayatına yine bir anda çıkacaktık.

"O kliniğe geri dönmek istemiyorsun sanıyordum." Sesi sertti. Bu saldırgan tavrı karşısında gerildiğimi hissettim. Kaşlarım çatıldı.