"Yazar yazdıktan sonra ölmelidir, metnin gidişini bozmamak için." diyor Umberto Eco Gülün Adı hakkında yazdığı bir yazıda.
Bunun her zaman doğru olduğunu düşündüm, buna göre hareket ettim. Bölüm öncesinde veya sonrasında not bırakmamak için özel bir çaba sarf ettim. Bu yüzden bu notu yazmak için sonu bekledim, siz okurların dikkatini dağıtmamak adına.
Evet, ben bir yazar değilim. Hiçbir zaman da böyle bir iddiam yoktu, olamaz da. Ben sadece kendi çapında, kendi hayal dünyasından bir şeyler sunan biriyim.
Her neyse, kısa keseceğim. Çok vaktinizi almamalıyım :)
Bu hikaye aklımda ilk kez şekillendiğinde bundan tam 7 yıl önceydi.
Yedi yıl önce oluştu ilk taslaklar, yedi yıl önce yazmaya başladım.
Onlarca taslak oluşturdum. Onlarca farklı şekillerde yazdım yedi yıl boyunca. Bazen yayınladım, bazen kendime sakladım. Ama SİS her zaman yanı başımdaydı.
Biraz buruk hissediyorum o yüzden.
Yedi yılın sonunda ilk defa bitirdim.
İlk defa benden başka birileri okudu bu hikayeyi.
12 yaşında kurgunlanan bu hikaye 20'ye dayandığım zamanda bitti nihayet.
İlk başta stres atmak için yazmaya başladım. Arkadaşlarımla kendi aramızda bir eğlenceye dönüştürdük. Bazen yazdım, yazmadığım yerleri onlara anlattım. Bu yüzden başlangıçta eksikliklerim var, anlatmadıklarım var.
Ama sonrasında büyümeye başladık.
Ben ve arkadaşlarım dışında birileri daha okumaya başladı bu hikayeyi, başkaları da yorum atmaya başladı. Bu beni inanılmaz mutlu etti. Bizim dışımızda gerçekten birileri beğenmişti çünkü.
Elbette beğenmeyenler de oldu. Ama olsun, canları sağ olsun.
Ben size mutlak doğrular sunmadım. Wattpad'in içinde uzun zamandır olan biri olarak söylemeliyim ki benim anlattıklarım asla tasvip ettiğim şeyler değil. Aslında size biraz da bunu anlatmaya çalıştım.
Özgür'ü düşünelim mesela. Evet, Özgür Deniz için başlangıçta iyi biri gibi olabilir. Ama gerçek hayatta Özgür gibileri yoktur, hiçbir zaman olamaz da.
Özgür'ü sevdiniz, evet ama Özgür sevilmesi gereken biri değil.
Şu platformdaki saçma mafya tiplemelerinin masum gösterilerek bir şeylerin normalize edilmesine karşı oluşturduğum bir karakterdi. Başta Özgür'ü sevdiniz ama sonuçta o kötü biri. Silah kaçakçılığı gibi insani suçlardan birini işleyen bir karakter.
Unutmayın, kötü insanlar değişmez.
Bu yüzden en sonunda Özgür'e karşı biraz olsun öfke duymanızı istedim.
Deniz ve Özgür arasında yaşanan bir aşk ilişkisi değildi. Deniz'in de dediği gibi, sevgi acıtmaz.
Bu yüzden aralarında başlayacak herhangi bir duygusal bağı sevgi diye nitelendirmedim, birbirlerine süslü aşk cümleleri söyletmedim. Çünkü hastalıklı biçimde başlayan hiçbir duygu iyi değildir, adına aşk deseniz bile.
Bana kızabilirsiniz, hayal kırıklığına uğramış olabilirsiniz. Ama bunu yazmak zorundayım çünkü maalesef Wattpad gittikçe vahim bir hal alıyor. Biliyorum ki yaşı küçük okurlar da var, bu hikayeleri okuyorlar. Bu yüzden ayrıca belirtmek istedim.
Aren konusuna değinmek istemiyorum.
Aren hepinizin bildiği biri. Her yerdeler, toplumumuza yayılmış vaziyetteler. Sapıklar her zaman paspal halde çıkmaz karşımıza, hatta bir çoğu insanlar tarafından bilinen sıradan birileridir. Bunlar ünlü isimler de olabilir, mahalledeki bakkal amca da. Her yerdeler ve gün geçtikçe artıyorlar.
Her neyse, çok konuştum.
Bu yolculukta benimle birlikte yürüdüğünüz için teşekkür ederim. Yazdıklarıma değer verdiğiniz için en büyük teşekkürü siz hak ediyorsunuz.
Sizi sıktıysam affınıza sığınıyorum.
Her zaman iyilik ve mutlulukla kalın.
Sevgilerimle.
-İ.
12.08.2021 / 00.03
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİS (+18)
Teen Fiction"Yaşamak kadar acı, ölüm kadar özgürüm." *Şiddet, kötü alışkanlık, argo, cinsel içerik vb. olumsuz ögeler içerir. 18 yaş ve üzeri için uygundur.*
