Chapter 39
Zinh's POV
Minulat ko ang mga mata ko. Madilim.
Ang sakit ng katawan ko. Nakaupo ako at nakagapos sa isang upuang metal. Damn it! I felt like subumbellated in so many times. Nahihirapan akong huminga. I felt like tortured pero wala akong maalala na ginanon ako. Nandidilim ang paningin ko.
Napatingin ako sa biglang bumukas na pinto. Dalawang lalaki ang pumasok. Matangkad at malalaki ang katawan.
"Gising na pala ang ating prinsesa." aniya saka malakas na tumawa.
"Tingnan mo siya ngayon, kaawa-awa. Hahahaha! Ganito pala kahina ang pinuno ng kinatatakutan ng lahat? Pinuno ng isang legendary gang? Psh. Weak!" aniya saka tumawa ulit ng malakas. Biglang nag-init ang dugo ko.
Huwag na huwag niyo akong gagalitin dahil kahit nanghihina ako ngayon ay kayang-kaya ko kayong patayin.
Nanlilisik ang mga matang tiningnan ko sila.
"Hindi ka nararapat na tawaging pinuno dahil sa simpleng mensahe lang, pumunta ka naman kaagad! Hahaha! Idiot!"
"Hindi na namin kasalanan na kinain mo ang pain namin. Hahaha! Sadyang uto-uto ka lang talaga at napakatanga!"
Napapikit ako sa mga sinabi ng dambuhalang lalaking iyon. Pinipigilan kong sumabog dahil baka hindi na ako makapagpigil ng galit ko. Wala siyang karapatan na maliitin ako! Napayuko nalang ako sa galit. Nakakasuka makita ang itsura ng dalawang iyan!
May narinig akong mga yabag ng takong papasok sa kinaroroonan ko. Hindi ko pa man nakikita pero alam ko na kung sino ang demonyong papasok dito.
"Well, well, well. Gising na pala ang ating prinsesa." aniya saka lumapit sa akin at hinawakan ang chin ko. Malamig ko lang siyang tiningnan.
"Kamusta ang tulog mo, bestie? Hahaha!"
Napakawalanghiya mo, Virielle!
Ang kapal-kapal ng pagmumukha mo!
"Nagugutom ka na ba, bestie? What do you want to eat? A trash, a poison or a shit? Hahahaha!"
Napayuko ako sa galit. Gusto ko nang sumabog. Hinimas-himas niya ang pisngi ko pero pilit ko iyong tinatabig gamit ang mukha ko.
"Aw kawawa ka naman, bestie. Ano ba ang masakit? Buo mo bang katawan? O ang buong katotohanan?" Tumawa nanaman siya ng malakas. Yung malademonyong tawa.
"Gusto mo bang malaman ang lahat, bestie?Hmm, hintayin muna natin ang rescuers mo para masaya, so I can party! Hahaha!"
Relax, Zinh. Calm.
Umalis siya at lumabas sa kwarto na humahalakhak. Demonyo ka na nga, Virielle. Ang galing mong magpaikot!
Shit! Ang sakit ng katawan ko!
Ano bang ginawa nila sakin at hindi ko maalala?! Deym!
May narinig akong kalabog sa labas ng kwarto.
What's happening?
Paulit-ulit lang ang pagkalabog hanggang sa bumukas ang pinto at iniluwa si... Ziarah?
"Damn! Zinh are you okay?" tumakbo siya palapit sa akin na may nag-aalalang mukha.
"Saan masakit? Ayos ka lang naman diba? Sabihin mong oo, damn! I can't stand seeing you like this! Shit! Tell me you're okay and I'll be at peace. Damn."
Pumatak ang ilang butil ng luha ko habang nakatingin sa kaniya.
She's here. She'll save me.
"I'm sorry." Iyan nalang ang lumabas sa bibig ko saka napayuko nang sunod-sunod na tumulo ang mga luha ko.
BINABASA MO ANG
DaZii: The Mysterious Four
AcakApat na misteryosang babae na pinadala sa isang misyon upang hanapin ang long lost bestfriends ng kanilang mga magulang. Sa kanilang paghahanap ay matatagpuan nila ang makakapagpatibok ng kanilang puso ngunit sapat ba ang pagmamahal upang malabanan...
