Adopted By 5SOS

Chapter 18 (We moeten iets doen)

xA/N Sorry als er fouten in staan het is laat en ben erg moe x

Chapter 18.

Ik werd alleen wakker.

Ik ging rechtop zitten en wreef in mijn ogen terwijl ik gaapte.Ik rekte me uit.

Ik zag dat ik nog steeds in Luke's kamer was. Waar waren ze? ''Luuuuke'' schreeuwde ik. ''Beneden lief'' hoorde ik hem terug schreeuwen.

Thank god. Ik sprong van het bed en liep naar de gang. Hetzelfde rare gevoel kwam op terwijl ik huiverde door de koude temperatuur.

Ik keek door de kamer voordat ik naar de trap liep. ''Cassidy'' fluisterde iets spookachtig in mijn oor.Kippenvel ontstond op mijn armen en ik begon onmiddelijk als een gek van de trap af te rennen.

Ik was te bang om om te kijken terwijl ik mijn weg naar de keuken maakte en inmiddelijk in Luke's armen rende.

''Woah Cassidy wat is er?'' vroeg hij terwijl de spaan die hij in zijn handen had om wat het dan ook was wat hij maakte in de frituurpan, op de grond viel.

''Ze kwelt me'' mompelde ik onder het snikken. ''Hier, ga zitten bij de jongens terwijl ik het ontbijt maak okay? Dan kunnen we erover praten'' fluisterde hij en bracht me naar de woonkamer waar de rest van de jongens waren.

Ik ging zitten tussen Calum en Michael wachtende op Luke die het ontbijt aan het maken was.

Ik kon horen dat hij zo snel mogelijk probeerde klaar te zijn. Zijn voeten gingen in een snel tempo over de vloer. Wat hij ook aan het maken was siste, en je kon zijn spaan horen schrapen tegen de pan.

Het rook heel goed, wat het ook maar was.

Ik hoorde borden tegen elkaar stoten, en kopjes worden verdeeld over de tafel voordat het stil werd.

Een seconde later liep Luke de woonkamer binnen. Hij leek buiten adem. ''Het ontbijt is klaar'' glimlachte hij licht.

Iedereen stond op en ik volgde ze naar de eetkamer. Mijn ogen werden groot toen ik het eten op iedereens bord zag.

Bacon, eieren, rösti en toast.

Ik kwijlde bijna over alles.

Dit was mijn  favoriete ontbijt sinds dat ik klein was.

We gingen allemaal zitten voordat we begonnen met eten, iedereen maakte een kleine conversatie maar ik zat stil en at mijn heerlijke ontbijt, genietend van de smaak.

Ik maakte me geneens zorgen over de problemen die ik had, ik kon er zelfs geen één meer herinneren.

Het enige wat ik me eigenlijk kon herinneren was hoe erg ik deze smaak wel niet heb gemist.

Toen we allemaal klaar waren ruimden we onze borden op en gingen zitten in de woonkamer. Ik beet nerveus op mijn lip wachtende op het moment dat iemand zou beginnen over wat er was gebeurd gisternacht.

Ik wist dat als ik er eenmaal over begon te praten, of zelfs erover na zou denken ik bang zou zijn voor de rest van de dag, of de hele week zelfs.

''Dus.. begin vanaf het begin'' zei Luke zacht.

Ik knikte en schraapte mijn keel.

''Nou uhm, ik werd wakker en iedereen was nog aan het slapen'' Ik pauzeerde om te kijken of iedereen aan het luisteren was.

''Ik moest heel nodig naar het toilet'' bloosde ik.

''Toen ik de kamer verliet kreeg ik een raar gevoel en kreeg het uit het niets opeens erg koud'' ik huiverde bij de gedachte.

''Maar ik wou jullie niet wakker maken dus ik negeerde het gevoel en ging naar de badkamer'' zei ik en ze knikten en keken naar me.

''Toen ik klaar was, begon ik met het wassen van mijn handen, mijn handen waren zou koud, ondanks het feit dat ze onder bloedheet water zaten'' zei ik.

''En toen zag ik het, ze was achter me. Haar ogen waren zo donker maar ook zo licht tegelijkertijd en ik weet dat het niks uitmaakt maar ze gloeide. En ik was verstijfd, ik wist niet wat ik moest doen'' ik was aan het trillen door de gedachtens van mijn vreselijke ervaring.

''Ze verstopte zich achter de douchegordijnen en grijnsde naar me. En dat was het punt dat ik begon te rennen'' zei ik terwijl ik mijn tranen weg wreefde.

''Oh god, je had ons wakker moeten maken, je moet ons dit soort dingen vertellen lief'' zei Luke terwijl hij mijn bevende lichaam dichter tegen zijn lichaam bracht.

''Dat is niet alles'' mompelde ik.

''Wat bedoel je?'' vroeg Ashton nieuwsgierig.

'Vandaag'' piepte ik. ''Vandaag'' hun monden vielen open in schok.

Ik knikte. ''Het was toen ik van de trap af kwam.''

''Ik stond op de trap en ze-ze fluisterde mijn naam, het was doodeng'' huiverde ik.

''We moeten iets doen hieraan''

————————————————————————————————————————————————————

A/N

Sorry dat ik altijd zo laat update x btw kijkt er iemand van jullie the walking dead? x