Adopted By 5SOS

Chapter 27. (levend? Of dood)

Chapter 27.

---------------------------------------------------

Wacht stop, nog niet verder lezen.

De leeftijd van de personages zijn  (Luke, Calum, Mikey, Ash en de anderen die in het verhaal voorkomen) zijn niet de leeftijden die ze in het echt zijn. Cassidy is 16.

---------------------------------------------------

Ik kon niks zien.

Alles was pikzwart.

Ik hoorde vaag gepiep maar het leek alsof het dichtbij was.

Was ik dood?

Was ik dood, en dit was het leven na de dood?

Was er wel een leven na de dood?

Is dit de dood?

Alleen maar zwart en vaag gepiep?

Als ik echt dood was... Was 'zij' dan ook weg?

Was ik dan eindelijk gevlucht uit deze nare wereld.

De sensatie van ademhaling, de pijn die leven met zich meebracht, van het hebben van een hart en het gewoonweg zijn.. was ik het allemaal ontvlucht?

Het was akelig stil, behalve het vage, constante gepiep naast me.

Ik kon niet bewegen, praten, en ik kon niet bepalen of ik levend of dood was.

Ik voelde een infuusnaald in mijn arm, ik probeerde het er wanhopig af te schudden maar het bewoog niet.

Een scherpe, stekende pijn ging door mijn arm. En zorgde ervoor dat ik begon te huilen van de pijn.. Alleen zonder geluid want ik kreeg geen geluid uit mijn mond.

Wat was dat?

Leefde ik?

Het moest wel want als je dood bent kan je geen pijn voelen.

Dat is waarom ik niet meer wou leven, ik wou geen pijn meer.

Maar als ik dood was... Was de dood dan echt zo mooi?

Als de dood zo zou zijn.. Had ik geen idee wat ik dan zou doen.

Ik zou mezelf niet vermoorden want ik was al dood en ik zou er spijt van krijgen.

Het was saai... heel saai.

Ik wist niet wat ik moest doen.

Niet kunnen bewegen verpest alles.

Opeens voelde ik iets in mijn arm.

What the F#ck?

De duisternis begon weg te gaan en zo ook mijn gedachten, ik viel dieper in slaap. 

------------------------------------------------------------------------------------------

Ik begon mijn bewustzijn weer terug te krijgen. Maar ik kon alleen nadenken en niet bewegen.

Ik hoorde het gepiep harder en ik hoorde stemmen.

Ik probeerde me te focussen en hoopte zo dat ik alles om me heen beter kon horen.

''We hebben haar zojuist----- gegeven--- het maakt haar--- ze zou nu---'' zei een onbekende stem, sommige stukken van de zin kon ik horen en de andere juist niet. 

''Dus we kunnen--- ze wordt-----?'' zei Calum of Michael... Nee het was Calum.

''Ja we verwachten dat ze------wakker---------rond---'' Ik begon gefrustreerd te raken omdat ik de belangrijkste delen niet kon horen. 

Waar waren ze over aan het praten?

Hoe hard heb ik mijn hoofd wel niet gestoten?

Ik had mijn hoofd gestoten!

Dat is waarschijnlijk waarom alles zo ver weg klinkt en door de war is.

Een gezicht verscheen voor mijn ogen en was ook meteen weer weg. Ik begon te gillen en ik voelde mijn lichaam trillen. Een ongelijkmatige piep begon af te gaan.

Elke keer verscheen 'haar' gezicht weer in mijn hoofd, met een gemene expressie op haar gezicht. 

Ik smeekte het over te laten gaan zodat iemand die me zag me misschien kon helpen.

En ik denk dat ze het eindelijk begrepen toen alles weer zwart voor mijn ogen werd.

-----------------------------------------------------------------------

(A/N)

Hoe vinden jullie het nieuwe nummer Fly Away? 

Lezen jullie Savagery al? Ik ga binnenkort weer updaten :)

Ly x