Adopted By 5SOS

Chapter 39. (Pentagrammen)

Ik schrik wakker, de nachtmerrie gaat door mijn hoofd. Alleen het is geen nachtmerrie het is een flashback.

Een flashback van een uur geleden.

Op dit moment was de politie alles aan het onderzoeken. Mensen zijn overal,  zoekend voor vingerafdrukken, foto's aan het maken en vragen aan het stellen.

Ik voel  me opgesloten het is te druk.

De jongens zijn aan het praten, ik kan ze horen maar zie ze niet.

Als eerste zie ik Calum. Hij had een kapje om zijn mond net zoals elk ander persoon die er in en uit liep.

Ik sta op loop naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. Zijn haar is nat en zijn heerlijke geur drong mijn neus binnen.

Waarschijnlijk had hij een douche genomen? Raar moment voor een douche?

Ik kijk naar beneden in de kelder, veel mensen waren er. 

Kleine bordjes met nummers staan overal op de grond. Het leek wel een scene uit een misdaadserie.

Ik voel een tik op mijn rug en schrik. Ik leg mijn hand op mijn hand en zucht opgelucht als ik zie dat het officier Morgan is.

''Hallo mevrouw Hemmings, ik vroeg me af of je even mee zou willen komen voor een paar vragen?'' vraagt hij.

Ik knik langzaam ''is goed''

Hij knikt voordat hij de kamer weer uitloopt.

Ik kijk naar Calum ''Waar gaan we naartoe?''

''Hmm, geen idee. We verzinnen wel wat'' Glimlacht hij en geeft een aai over mijn bol.

''Ga je je spullen pakken?'' zegt hij.

Ik knik en strompel naar de trap.

''Waar zijn mijn f^cking krukken'' mompel ik tegen mezelf.

Ik kom in mijn kamer en voel me meteen ongemakkelijk. Ik pak mijn koffer onder het bed vandaan, leg het op het bureau en begin te pakken wat ik nodig heb. 

Ik begin met de kleding te pakken waarvan ik weet dat ik het later zal gaan dragen. Ik weet niet voor hoelang we weggaan dus pak ik zoveel mogelijk.

Ik kijk naar mijn iPhone die ik nauwelijks gebruik. Een schuld gevoel gaat door me heen omdat ik weet dat ze elke maand geld betalen voor een apparaat dat ik nauwelijks gebruik.

Voorzichtig pak ik hem op en schuif hem in mijn koffer en doe vervolgens hetzelfde bij de MacBook en de opladers.

Mijn koffer rits ik dicht pak hem op en strompel vervolgens weer richting beneden.

Ik kom beneden en zie Ashton en Luke staan bij de deur. Ze praten tegen een agent.

Met pijn loop ik naar ze toe. Hun ogen gaan van mijn armen naar mijn benen.

''Oh Cassidy, de agenten hebben je krukken gevonden. Ze hebben op je gewacht totdat je klaar was met je spullen te pakken. Ik kom wel met je mee'' zegt Luke. 

''Wat ben je aan het doen?'' Lach ik omdat Luke op zijn hurken gaat zitten.

''Wachten''

''Voor wat?'' giechel ik.

''Op jou om op mijn rug te gaan'' lacht hij.

Ik trek mijn wenkbrauwen op.

''W-weet je het zeker?'' vraag ik en voel mezelf onzeker worden.

Hij komt omhoog zodat ik op zijn rug komt hij sluit zijn armen om mijn benen en ik sla mijn armen om zijn hals. 

Hij pakt mijn koffer op en geeft hem aan Ashton en loopt naar de woonkamer.

We komen bij een agent met zwart haar en op zijn naamplaatje staat 'John'.

''He John, jij had Cassidy's krukken?'' vraagt Luke.

John knikt.

''Maar er was iets raars op die manier waarop we ze vonden'' zegt hij en zit neer op de bank.

Luke zet me neer op de bank en gaat naast me zitten.

''Wat bedoel je?'' Vraagt Luke.

''Haar krukken waren beneden in de kelder'' zegt hij.

Mijn ogen worden groot. Hoe konden ze daar komen?

''Maar dat is niet het ergste gedeelte'' zegt John en zucht ''Ze lagen bij het lichaam'' zodra de woorden uit zijn mond kwamen vielen Luke's en mijn mond open.

''Maar de deuren waren op slot'' zegt Luke.

''Heel veel mensen hadden dat al bedacht'' zegt hij en kijkt ons aan.

''Nog één ding'' hij veegt over zijn snor.

We knikken.

''Je krukken, lagen in het midden van een pentagram''

-----------------------------------------------------------------------------

(A/N)

Sorry weer voor de late update! Ik was op vakantie...

X