Adopted By 5SOS

Chapter 29.(Wakker worden uit een donkere sluimering)

Chapter 29.

Ik zweette.

Ik voelde het overal.

Ik kon me niet veel herinneren, alleen 'haar'  gezicht en toen bam viel ik weer inslaap, en nu ben ik hier.

Ik kon iets voelen op mijn pols, bijna in mijn pols en het gevoel maakte me gek.

Het deed pijn als ik bewoog. Ik had geen idee hoe ik hier was beland, behalve dat ik mijn hoofd had gestoten en 'haar' had gezien.

Hoe heb ik mijn hoofd gestoten?

Ik heb mijn hoofd in ieder geval hard gestoten anders zou ik hier niet zijn.

Maar dat verklaarde niet waarom mijn hele lichaam zoveel pijn deed.

Ik denk dat ik wakker begin te worden.

De geluiden om me heen werden duidelijker, en ik begon dingen te voelen die me aanraakte. 

Iets dat mijn polsen aanraakte, iets in mijn neus, en iets rondom mijn hoofd. De piep die nu ook duidelijker werd maakte me gek.

Mijn hoofdpijn wordt steeds erger, en misschien is het door de piep of omdat ik mijn hoofd heb gestoten.

In ieder geval, het maakt me gek.

Ik probeerde mijn armen te bewegen, en een tintelend gevoel ging door mijn armen heen maar ze bewogen niet.

Ik probeerde het bij mijn vingers.

Ze bewogen!

Ik voelde het!

Ik bewoog.

Ik bewoog echt.

Ik probeerde het harder. Ik bewoog ze totdat ik ze echt goed kon bewegen.

Niet veel, maar toch een paar centimeter. Maar het voelde alsof ik weer controle had en het voelde een stuk beter dan gewoon liggen en jezelf niet kunnen bewegen.

''Ze-ze bewoog'' hoorde ik iemand zeggen.

''Cassidy''

Het was Michael, die zachtjes tegen me fluisterde.

''Cassidy, ben je-je wakker?'' fluisterde hij.

Ik probeerde te knikken maar het was  te moeilijk.

''Mikey, stop'' zuchtte iemand.

''N-nee ik weet wat ik heb gevoeld'' snauwde hij terug.

''Cassidy please, laat me weten dat het goed met je gaat'' fluisterde hij tegen me en pakte mijn hand.

Ik probeerde met al mijn kracht in zijn hand te knijpen.

Het kostte me al mijn energie, maar het was het waard.

''Ze kneep in mijn hand!'' schreeuwde hij.

Ik hoorde voetstappen langzaam naar me toe komen.

Ik deed mijn ogen open maar sloot ze meteen door het felle licht.

Ik zag Ashton als eerst, zijn ogen waren waterig, niemand wist dat ik wakker was.

Ze realiseerde het zich niet, ze waren te enthousiast omdat mijn hand bewoog.

''Ashton'' fluisterde ik met een zachte stem.

Zijn hoofd schoot op en hij keek om zich heen alsof hij dacht dat hij het fantaseerde. Toen hij mij zag sprong hij meteen naar me toe.

Ik kreunde toen hij me vastpakte en me stevig knuffelde, terwijl hij mijn haar streelde en vertelde hoeveel hij van me hield.

Hield hij van me?

Het moest wel, want de tranen die over mijn nek rolde waren niet nep. En ze kwamen niet van mij.

----------------------------------------------

Hii, ik ben ziek :( sorry dat het zo lang duurde

Ily

x