Adopted By 5SOS

Chapter. 19 (Therapeuten? doktoren? Ik dacht van niet)

Chapter 19.

''Wat bedoel je?'' vroeg Michael behoedzaam.

''Ik bedoel, we moeten hier iets aan doen, het wordt duidelijk erger, we kunnen het niet gewoon laten'' zei hij. 

''Wat ga je doen Michael? Het is niet gewoon een geest, je kan niet zomaar een priester bellen om hem heilig water te laten sprayen en hem iets religieus  laten doen het is ingewikkelder dan dat.'' zei Luke.

''Ik weet het nog niet zeker, we kunnen met een paar mensen praten. De dokter, of we maken een afspraak met een therapeut, ik weet het niet'' zei hij met een zucht erachteraan terwijl hij zijn hoofd liet rusten in de palm van zijn hand.

Ik kromp ineen, beide opties waren vreselijk. De dokter was een oer vervelend mens en de therapeuten ook.

Waarom zou ik een therapeut vertrouwen? Het helpt toch niks, ze dwingen je om je diepste geheimen te vertellen en dan vertellen ze alles aan de persoon waarvan je juist wou dat ze het niet wisten. Nog een erger geval is dat ze een sticker op je plakken met ''achterlijk'' en je in een gesticht stoppen.

Ik wou niet omringt worden met achterlijke mensen (A/N Niet letterlijk opvatten, ik denk niet als mensen gek zijn je niet bij ze moet zijn) 

Ik was niet gek, ik wou niet dat mensen zouden denken dat ik gek was, ik kon gewoon dingen zien die er niet waren of die andere mensen niet konden zien.

Ik was niet de enige... Dat kon niet.

''Nou dan gaan we nu een idee verzinnen, ik wil haar niet in gevaar hebben'' zei Luke.

Ze waren aan het praten alsof ik onzichtbaar was, alsof ik niet in de kamer zat.

''Ik had dit niet moeten zeggen'' zei ik met een zachte stem.

Ze draaiden allemaal naar me ''Nou uhmm, zolang je een goed besluit neemt'' mompelde ze allemaal. 

''Ik wil niet naar een therapeut'' mompelde ik.

''Wat?  Waarom?'' vroegen ze nieuwsgierig.

''I-ik vertrouw ze niet'' zei ik zacht.

''Wat bedoel je? Waarom niet?'' vroeg Calum. Ik haalde mijn schouders op. ''Het is niet eerlijk'' 

''Ik snap het niet, ze kunnen je helpen'' zei Calum.

Een gevoel van woede ging door mijn lichaam ''Wat bedoel je met ze kunnen me helpen? Ik heb geen hulp nodig'' zei ik kwaad.

''Nee lief zo bedoelde we het niet'' Ashton keek naar Luke voor hulp, Luke keek naar Calum en Calum vervolgens naar Michael.

''En wat bedoel je dan'' Mopperde ik.

''Niet boos zijn, we bedoelde het niet zo lief'' Luke streelde zijn vinger zachtjes over mijn arm.

De woede ging langzaam weg door zijn acties, en ik begon kalm te worden. ''Ik hou gewoon niet van het idee van een therapeut, ze maken het alleen maar erger'' zei ik fluisterend.

''We zullen het later bespreken, nu gaan we ons klaarmaken om naar de bakkerij te gaan en te gaan winkelen voor jou, kleintje'' Ashton kneep in mijn wang.

Ik sloeg zijn hand weg ''Ik ben niet veel jonger dan jij bent, kleintje'' spotte ik.

''Aan de slag'' grinnikte Ashton.

Ik knikte en liep vervolgens de trap op. Ze volgte me en ieder ging zijn kamer in behalve Luke die ging mee mijn kamer in.

Ik pakte oude gescheurde skinny jeans en een sweater.

''Luke'' fluisterde ik terwijl ik naar beneden keek en niet in zijn ogen keek.

''Ja Cassidy?'' vroeg hij.

''Kan je uhm in de kamer blijven, voor in het geval dat, ik beloof het, het zal niet lang duren.'' Zei ik beschamend en smekend tegelijk.

''Natuurlijk'' zei hij met een glimlach.

Ik liep naar de badkamer en voordat ik de deur dichtdeed fluisterde ik ''dankje''

Ik sloot de deur en had geen idee of hij me had gehoord of niet.

Ik kleedde me snel uit, en deed het warme water aan van de douche voordat ik eronder sprong met een diepe zucht.

Douches zorgde ervoor dat ik even weg kon zijn.

En soms moest ik de duistere wereld even verlaten.

------------------------------------------------------------

Ily all  x sorry voor de late update