Adopted By 5SOS

Chapter. 40 (Target)

(Fouten kunnen erin zitten! Ik kijk het later na!)

Nadat de agent ons dat had verteld, hadden we de krukken gepakt en hebben we het huis verlaten. We zitten in de auto en gaan ergens heen alleen niemand heeft verteld waar naartoe.

De jongens zijn net zo geschrokken als ik ben.

Het is stil, niemand praat. Iedereen is druk met alle drama om zich heen.

Een pentagram? Een lijk in onze kelder? Mijn krukken die verdwijnen in de kelder?

Mijn leven is een groot drama.

Alles wat gebeurt is eng, raar en ik haat het.

Waarom kan ik niet normaal zijn?

Waarom ben ik niet geboren in een familie die van mij houdt?

Met een normaal leven..

Michael draait zich om naar mij en kijkt naar me.

Ik wil alleen zijn, zodat ik kan nadenken. 

''Gaat het goed met je?'' Vraagt Michael. Ik knik en kijk uit het raam.

Hij kijkt weg en mijn ogen vallen op de krukken die op de grond voor me lagen. Ik pak de krukken op en bekijk ze. 

Ze zien er normaal uit. 

Waarom lagen ze dan in de pentagram?

Ik pak mijn tas en pak vervolgens mijn telefoon eruit. Ik druk op het knopje en wacht totdat hij aan gaat. 

Het home screen kwam op en ik denk aan de lessen die Calum me gegeven had. Ik druk op safari en een wit scherm kwam op. 

Ik typ pentagram en klik vervolgens op zoeken. Heel veel websites verschenen.

Mijn ogen glijden over de teksten en klik vervolgens op een website met de definitie.

Ik ga weer achterover zitten tegen de leuning en begin te lezen.

---------------------------------------

We komen aan en ik ben klaar. De jongens draaien om naar mij en glimlachen naar me. Hun glimlach wordt breder als ze zien dat ik op mijn mobiel zit. 

Ik weet niet waarom. Ik heb geen vrienden die ik een bericht kan sturen... Ik zoek alleen hekserij en geschiedenis.

Ze beginnen de deur open te doen en ik rol mijn ogen als ik zien waar we zijn.

We zijn in een winkelcentrum.

Ik pak mijn krukken en kom achter hun aan.

''We moeten gewoon een paar boodschappen doen en daarna kunnen we naar ons huis'' zegt Luke.

Ik knik en volg ze.

Ik zie een man en een vrouw. Ze zijn bij de bosjes en de man heeft een camera vast.

Verbaast kijk ik ze aan. 

Een flits verblindt mij en ik wrijf in mijn ogen.

De jongens stoppen zodra ze een zachte ''Ow'' van mij horen.

''Wat? Wat is er gebeurd?'' vraagt Calum.

Ik wijs naar de bosjes en knipper een paar keer.

Calum's ogen worden groot en hij pakt mijn schouders.

''Laten we gaan'' zegt hij paniekerig.

Ik ben verbaast en bang als we op een snel tempo het winkelcentrum binnen gaan.