Adopted By 5SOS

Chapter 15. (herenigd)

Chapter 15.

''Wat? Wie?'' Vroeg hij terwijl zijn ogen groter werden. 

Ik slikte ''Cass''

''Cass?'' hij keek verward.

''Is dat.. haar?''  Vroeg Calum. 

Ik bleef even stil maar knikte uiteindelijk met tegenzin.

''Ik heb haar in jaren niet meer gezien en nu-nu is ze verandert, ze is geen goed persoon meer'' zei ik fluisterend, zo zacht dat bijna alleen ik het kon horen.

''Wat bedoel je?'' Vroeg Luke verward.

''schizofrenen horen niet alleen stemmen in hun hoofd, sommige kunnen ze echt zien'' zei Calum.

''Ze was weggegaan'' Fluisterde ik.

''Wanneer? Waarom?'' Vroeg Calum. Ik had geen idee waarom ik ze dit vertelde, als ik zelfs niet met een therapeut kon praten hoe dan wel met deze jongens? 

'"Ze hadden ruzie en ze-ze zei wat en toen was ze weg'' 

Ik besloot om niks meer te zeggen, ik wou niet teveel zeggen over mijn verleden, al heeft de dokter dat wel weer verpest.

Ik keek naar de kast. Ik zag een schaduw bewegen en ik verstijfde, mijn hart ging als een gek tekeer.

''Wat? Wat is er?'' Vroegen ze tegelijk kijkend naar mij terwijl ik met grote ogen keek naar de bewegende schaduw.

''Kan...kan ik alleen zijn?'' Vroeg ik. ''Weet je het zeker?'' Vroegen ze beiden tegelijk aarzelend.

Ik knikte al wist ik het niet zeker.

Ze stonden op en liepen de kamer uit, ze keken nog een keer naar me voordat ze de deur zachtjes dichtdeden.

Ik wachtte met opstaan totdat ik de voetstappen langzaam weg hoorde lopen.

Ik slikte. ''Cass'' fluisterde ik. ''Cass ik-ik weet dat jij het bent'' Zei ik opnieuw. Gesis kwam uit de kast waardoor er kippenvel op mijn rug ontstond.

''Cass'' zei ik met iets meer aandrang. Ik hoorde haar grommen.

Ik hoorde luid gesis en gekras voordat de deur van de kast langzaam open ging.

Ik begon sneller te ademen terwijl de deur steeds verder open ging.

Ik was aan het trillen wachtend totdat ik haar kon zien. 

Ik kon een duister figuur zien staan in de kast voordat de deur open vloog en de muur raakte met een knal.

Een snik verliet mijn mond terwijl ik het duistere figuur bekeek.

Ze leek helemaal niet meer op het kleine mooie meisje die ik vroeger kende. Wat er een paar meter van me af stond was een demon. 

Ze leek dood.

Ze droeg donkere kleding, en haar haar, was donkerder dan het licht blonde van vroeger wat ik herinner en het bedekte haar hele gezicht.

Ze leek erg op de Grudge. Ik was doodsbang. De lucht in de kamer werd kouder en ik voelde me bedreigd.

Opeens kwam er een vreemd geluid uit haar mond terwijl ze recht op me af vloog.

Ik schreeuwde terwijl ik op de grond viel en als ik de grond raak knalt mijn hoofd met een harde knal op de grond.

Ik was te bang om mijn ogen open te doen maar toen een vertrouwde stem mijn naam schreeuwde voelde ik me meteen opgelucht.

Maar mijn blik werd gevangen.

Haar haar was verschuifd zodat je haar duistere ogen kon zien. Mijn ogen werden groot bij het zien van haar.

Ze was niet de Cass die ik kende, dit meisje, dit ding... was een monster.

Het gebeurde allemaal zo snel, ze maakte me zo bang dat ik nauwelijks kon ademen, samen met dat mijn hoofd op de grond was geknald was ik duizelig.

Ik hoorde voetstappen voor de deur.

 Ze draaide haar hoofd in die richting en toen de deur opende verdween ze.

Ik begon hysterisch te huilen terwijl ze allemaal snel naar me toe kwamen.

Ik kon geen adem halen, dat was een van de engste momenten in mijn leven.

Maar zouden de jongens me geloven?

-----------------------------------------------------------------------

Thanks voor de reads sorry voor het late updaten ik had het erg druk..

Ily x