Adopted By 5SOS

Chapter 37. (Grapjes & Verdwijningen)

Chapter 37.

Ik wordt wakker met het geluid van de tv. In een zacht dekentje gewikkeld kijk ik naar de tv die een enge film aan het afspelen is.

Ik wrijf in mijn ogen, gaap en ga overeind zitten. Ik kijk om me heen en zie dat iedereen om me heen al in slaap is gevallen. Luke zit in de stoel aan mijn linkerzijde, Michael ligt half op de bank half op de vloer, Calum ligt op de bankleuning en Ashton ligt helemaal op de grond. 

Een grinnik verlaat mijn mond, sta op en loop naar boven.Als ik boven ben laat ik mijn krukken leunen tegen de muur en open de kastdeur. Ik haal vier dekentjes uit de kast en gooi ze vervolgens van de trap af. 

Ze belanden op een hoopje onderaan de trap.

Ik draai me om en sluit de kastdeur weer.

Een rilling loopt over mijn rug.

Het beste is om nu naar beneden te gaan.

Ik draai me om om mijn krukken te pakken maar ze zijn weg.

Ik draai me om en maak een rondje.

Hoe kunnen ze ineens weg zijn?

Ik trek mijn wenkbrauwen op van verbazing en stap langzaam naar de trapleuning. Ik pak de trapleuning vast en loop voorzichtig naar beneden.

Eerlijk gezegd is dit hartstikke gevaarlijk, maar wat kan ik anders? 

Als ik beneden kom kijk ik om me heen. Nog steeds helemaal niks.

Ik haal mijn schouders op, pak de vier dekentjes op en hink naar de woonkamer.

Ze liggen allemaal nog in dezelfde posities. Dus zij hebben mijn krukken ook niet gepakt. Maar zelfs al waren ze wakker, waarom zouden ze dat ook doen.

En er is geen mogelijkheid dat ze stiekem achter me aan zijn gegaan. Dat had ik gevoeld of gehoord. 

Ik gooi de dekentjes over ze heen. En leg een kussen onder Ashton's hoofd.  

Ik loop naar de keuken en aan het hoofd van de tafel ligt mijn bord. Ik ga zitten en begin met eten.

Ik zit bijna vol en neem nog een slok van mijn ice tea, terwijl ik mee neurie met een liedje die in mijn hoofd zit. 

Opeens voel ik handen op mijn zij en ''BOO'' keihard in mijn oor.  

Ik gil, spring op en val op de grond.

Mijn hart gaat tekeer en mijn been begint pijn te doen.

Ik ga liggen op de grond door de duizeligheid. 

Mijn mond valt open als ik Calum zie rollen over de vloer van het lachen.

''Dat was niet grappig'' sis ik.

Hij stopt met lachen en kijkt me aan. Na een paar seconden houdt hij het niet meer en begint weer te lachen.

Mijn mond is nog steeds open en ik schud mijn hoofd.

Boos strompel ik de kamer uit en plof op de bank.

Zonder iets te zeggen staar ik voor me uit.

Ik hoor iemand gapen en zie Ashton die wakker wordt.

''Wat is al dat geluid?'' Zegt hij terwijl hij in zijn ogen wrijft. 

''Calum'' zeg ik geïrriteerd.

''Wat heeft hij gedaan? Je ziet er niet echt vrolijk uit'' zegt hij terwijl hij naast me op de bank gaat zitten.

''Ben ik ook niet'' grom ik.

''Nou waarom niet?''

''Hij is een l*l'' mopper ik en Ashton begint te lachen.

''Het is niet grappig! Ik heb hem helemaal niks aangedaan. Ik was alleen aan het eten en hij liet me schrikken. Ik dacht dat het een inbreker was'' zeg ik.

Hij giechelt ''waar is hij nu?''

Ik wijs naar de keuken.

Ashton staat op en wil naar de keuken lopen.

''Wacht'' zeg ik. ''mijn been doet pijn''

Hij knikt en loopt naar de keuken.

Ik ga liggen en trek Calum's dekentje over me heen.

Een paar minuten later komen Ashton en Calum de woonkamer weer ingelopen. Ashton geeft mij Ice Tea waar hij de medicatie natuurlijk in had gedaan. Calum kijkt naar me maar ik negeer hem.

''Dankje'' zeg ik tegen Ashton als ik de Ice Tea op heb. 

Calum komt dichterbij me zitten op de bank, maar ik negeer hem en schuif verder weg van hem. 

''Aw ben je boos op mij?'' En hij geeft me een zachte elleboog in mijn zij.

Ik negeer hem en draai mijn hoofd weg.

''Sorry ik wou je niet boos maken'' grinnikt hij. 

''Nou dat heb je wel gedaan''

Hij slaat zijn armen om me heen ''Niet boos zijn'' fluistert hij.

''Zal ik wat bij de jongens doen?'' Vraagt hij.

Ik haal mijn schouders op.

''Wat zal ik doen?'' vraagt hij.

''Weet ik niet?'' en ik haal mijn schouders op.

Ashton komt de kamer weer binnen met thee waar de stoom vanaf komt.

Hij ging zitten. ''Hey jongens'' zeg ik. ''Hmm?'' krijg ik als antwoord.

''Hebben jullie mijn krukken gezien?'' vraag ik.

''Nee waarom?'' vragen ze tegelijkertijd. 

''Toen ik wakker werd, waren jullie allemaal aan het slapen. Het was koud dus ik ging dekentjes voor jullie halen. Ik ging naar boven om ze uit de kast te pakken en liet mijn krukken leunen tegen de muur. Ik pakte de dekentjes en toen ik omdraaide waren de krukken weg'' Zeg ik en een zucht verlaat mijn mond.

''Dat is raar'' zegt Calum.

''Weet je zeker dat je ze niet verplaatst hebt? En het bent vergeten?'' vraagt Ashton en neemt vervolgens een slok van zijn thee.

''Nee ik heb ze niet verplaatst, ik heb de dekentjes gepakt en niks anders'' zeg ik.

''Hmm, dan weet ik het ook niet. We wachten wel totdat iedereen wakker is en dan zoeken we ze wel'' Zegt Ashton en geeft een glimlach.

(A/N)

Nieuwe update<3

Ly!