İngiltere Prensesi | Yarı Texting [Tamamlandı.]

3.9

Heyecanla terleyen ellerimi üzerimdeki kot pantolona silerek Baran'a döndüm.

"Ya yapamazsak?"

"Güneş, sakin olur musun artık?"

"Olamıyorum işte ya."

"Çocuklar sıra size gelmek üzere, hazır mısınız?"

"Hocam, ben çıkmasam Baran söylese sadece."

"Hocam heyecanlandı o, bakmayın siz ona. Güneş sen de rahatla artık, kaç kere çalıştık, bir sorun çıkmayacak, söz veriyorum sana."

"Hadi çocuklar, sıra sizde." Korku dolu bakışlarımdan sonra galiba kaçmamam için elimi tutup beni sahneye sürüklemişti. Ben piyanonun oraya geçerken o da taburedeki gitarı eline alıp oturmuştu.

Çok geçmeden ellerimi tuşlara koyup çalmaya başladığımda Baran da bana eşlik etmeye başlamıştı. (Bu yazı tipi Gece'nin, bu Baran'ın, bu da ikisinin söylediği)

"Ey aşk,
Bodrum'da bir sahildesin."

"Ey aşk,
Bu odada bir yerdesin." Söylerken bana bakmasıyla gülümseyerek devam ettim.

"Durdu zaman yüreğimdesin.
Durdu zaman yüreğimdesin."

"Vicdan,
Dikenlerin içindeyim."

"Ben hâlâ,
Toprağın üzerindeyim."

"Durdu zaman yüreğimdesin.
Durdu zaman yüreğimdesin."

"Tıkandım bu yerde,
Kaldım kendimle."

"Tıkandım bu yerde,
Kaldım kendimle."

"Durdu zaman yüreğimdesin.
Durdu zaman yüreğimdesin."

Çalınması gereken son birkaç yeri daha çaldıktan sonra şarkının bitmesiyle derin bir nefes alıp ayağa kalktım. Biz sahneye çıkan son kişilerdik zaten. Selam verip tekrar sahne arkasına geçtiğimizde hoca hemen yanımıza gelip bizi tebrik etmeye başlamıştı.

"Ya ben sahnede bir şey unuttum, hemen geliyorum." Baran'ın hızla sahneye çıkmasıyla henüz konferans salonunu kimse terk etmediği için herkes yeni bir şarkı söyleyecek diye alkışlamaya başlamıştı. Baran da bununla birlikte gülerek mikrofona eğildi ve yanımda duran müzik hocasına ithafen konuştu.

"Hocam, izniniz var mı?"

"Var." Yanımda duran hoca sesini duyurmak için biraz bağırsa da Baran duymuş olacak ki gitarın tellerine vurup sonra durdu ve konuşmaya başladı.

"Galiba büyük risk alıyorum ama bu şarkıyı çok sevdiğim birine armağan etmek istiyorum. İsim vermeyeceğim, zaten o anlayacak." Herkesten yükselen 'oooo' sesleriyle Baran şarkıya başladı.

"Alacakaranlığım,
Varla yok arası.
Zindandan hallice,
Kibirli yalnızlığım.
Yaş hala tutuşmuyor.
Kederim hasret olmuyor.
Zaman demir almıyor.
Yeniliyor kızgınlığım."

Gözlerini sıkıca yumup şarkının geri kalanını söylemeye devam etti.

"İlelebet aşk bu bendeki,
Kör olası yaktı içimi.
Ara sıra uğra kalbime,
Oyunun içinde tut beni.
İstemem söz sevmeni."

Gözlerimi büyüterek şarkıya devam eden Baran'a baktım, o şarkıya devam ediyordu ama benim kulaklarım uğuldadığından artık duyamıyordum. Bu bilinmeyen numaranın bana ilk yazdığı mesajındaki şarkıydı.

Şarkının bittiğini alkışlardan anladığımda hızla gözlerimi tekrar Baran'a çevirdim. Ayağa kalkmış, buraya doğru geliyordu. O an düşünmeden aklımdan geçen şeyi yaptım ve hızla yerdeki eşyalarımı alıp koşarak ordan çıktım.

"Güneş!"

Hızımı kaybetmeden koşmaya devam ettiğimde tek istediğim bir an önce Kaya'yı bulup eve gitmekti.

"Hey, neden koşuyorsun? Dursana bir, beni bile fark etmedin." Önüme geçip bileklerimden tutan Kaya, yüzümdeki ifade ile konuşmaya devam etti.

"Ne oldu?"

"Kaya, eve gidelim."

"Tamam, çantamı alıp geliyorum hemen."

"Beni tek bırakma."

"Bak çantam şurda bankta zaten, gel birlikte gidelim oraya da istersen." Hızla onu onayladığımda suratında ne olduğunu anlamayan ifadeye rağmen beni hala ne olduğunu anlatmak için zorlamamasına minnettardım. Ne olduğunu bilmeden bana destek olabiliyordu, kas reis.

Kaya'nın da eşyalarını aldıktan sonra izin alarak hızla okuldan çıkmış ve eve gelmiştik. Olanları Kaya'ya anlattığımda şaşırsa da en son her şeyi boşverip yattığı yatağımda uyumayı tercih etmişti. Ben de onun yanında yattığım yerden duvarı izleyerek düşünüyordum.

Neden kaçmıştım? Baran'ın bilinmeyen olması kötü bir şey miydi? Yoksa buna hazır değil miydim? En son kafamdakileri atmak adına elime telefonumu aldığımda sanki kafamı boşaltmam imkansızmış gibi Baran'dan gelen mesajı gördüm.

Baran: Kaçma benden.

Oh hele şükür ya rahatladık valla, yine de ben bir miktar Batu'ya da üzülüyorum fnxjdkxj. Benden hemen bir kavuşma sahnesi beklemeyeceğinizi bilip olaylara devam edeceğim djxkdkxkd. Merak etmeyin bu sefer araba çarpmayacak dnxjmdxdk. Vote ve yorumları unutmayın, teşekkürleeeer. 💖

Bu arada ilk söyledikleri şarkı Ufuk Beydemir- Yüreğimdesin, belki dinlemek istersiniz, şöyle şuraya bırakayım.