İngiltere Prensesi | Yarı Texting [Tamamlandı.]

5.9

Adımın seslenilmesiyle kafamı yattığım sıradan kaldırdım.

"Konuşalım mı biraz?"

"Bu dünkü gibi bir konuşma olacaksa hayır konuşmayalım."

Baran yanımdaki Kaya'nın yerine bir bacağını altına alarak bana dönük şekilde oturdu.

"Bir daha asla dünkü gibi bir konuşma yapmayacağımıza emin olabilirsin."

"Evet, ben kaçmaya alışığım ya bir daha böyle başlarsan bir konuşmaya kaçarım zaten hemen."

"Güneş, özür dilerim. Yemin ediyorum aptalın tekiyim ben." Söylediklerinden sonra susup sadece suratına baktığım için konuşmaya devam etmişti. "Seni kırdığım için özür dilerim. Yanında olmalıydım."

"Yanımda olman için benim kaçmamam gerekir ama Baran, suç sende değilmiş ki bak bendeymiş."

"Güneş deme böyle ne olursun. Ben o an sadece yanında olamamama sinirlendim. Moralini bozan bir şey oluyor, ben sizin sınıfınızdaki bir kızdan öğreniyorum yani."

"Gamze benim adım, sınıftaki bir kız değil." İkimiz de başını bize doğru uzatmış Gamze'ye baktığımızda boğazını temizleyerek tekrar konuştu. "Pardon, siz devam edin."

"Ben senin sevgilin olmayı, senin yanında olmayı o kadar bekledim ki galiba beklediğim şey gerçekleşince de ilk günden bok ettim."

"Öyle oldu biraz."

"Tekrardan özür dilerim. Affedebilir misin beni?"

"Ondan önce aslında ben de seninle bir şey konuşmak istiyordum."

"Tabi, konuşalım."

"Baran ben ilk defa birine böyle şeyler hissediyorum, bu duyguya yeniyim yani veya aramızda olan bu şeye. Ne yapacağımı şaşırdım işte birden, o yüzden uzaklaştırdım galiba kendimi senden."

"Ne yapacağını önceden bilmene gerek yok ki, sen içinden geldiği gibi davran. Ben seni sen olduğun için seviyorum." Dediği şeyden sonra utançla saçlarımı kulaklarımın arkasına atıp gülümsemiştim. Gözlerimi Baran'a çevirdiğimde onun da gülerek bana baktığını görmek utancımı ikiye katlamıştı.

Birden sıramızın üstüne kendini atan Gamze ile ikimiz de yerimizden sıçradık. "Ya siz çok minnoş bir çift oldunuz ama."

"Gamze, Gamze'ydi değil mi?"

"Evet evet."

"Ortamın içine ettiğin için çok teşekkür ederim Gamzeciğim. Seni yazdım aklıma, bir gün düşersin elime." Ben Baran'ın dediğine gülerken Gamze Allah korusun diyerek yumruğunu iki kere masaya vurup sınıftan çıkmıştı.

"Okulda normal bir kişi yok anasını satayım ya."

"Sinem ve Arda nerdeler?"

"Sınıftalar, gidelim mi istersen yanlarına."

Ayaklanarak konuştum. "Olur."

"Kaya nerde?"

"Beden hocası çağırdı, yarışlarla ilgili. Gelmez daha." Baran beni anladığını belirtircesine kafasını salladıktan sonra ikimiz bizim sınıftan çıkıp diğer sınıfa girmiştik.

"Oo Güneş Hanımlar da burdaymış. Yüzünüzü gören cennetlik valla." Arda'nın sabah sabah fazla enerjisine göz devirerek Sinem'in yanına oturduğumda üzerimde hissettiğim gözler ile etrafıma bakarken Batu ile göz göze gelmiştim. Gülümseyerek selam verdiğinde ben de aynı şekilde karşılık verip önüme dönmüş ve Baran'ın çatılmış kaşlarıyla karşılaşmıştım. Sinem anlamış olacak ki hemen konuşma başlatmıştı.