Başına kasketini takıp koyu siyah camlı gözlüklerini de gözüne yerleştirdi. Arabadan inmeden önce kamufle olduğundan iyice emin olan Mert kuzeninin tarif ettiği yerde arabasını park etmiş tanınmamak adına kendisini iyice gizleyip arabada bekliyordu. Zeynep yan koltukta uyuyordu. Sabahın çok erken saatinde çıktıkları altı saatlik yolculuk nihayet son bulmuştu ve Mert ayaklarını dinlendirme ihtiyacı hissediyordu.
Yürüme ihtiyacı hissedip kapıyı henüz açmıştı ki Zeynep gözlerini araladı ve hemen doğruldu.
"Geldik mi?"
Mert gülümseyip kapıyı tekrar kapadı.
"Geldik uyuyan güzel."
"Çok uyudum değil mi?"
"Çok..."
Zeynep küskün küskün söylendi.
"İnsan yalandan da olsa öyle eğil der."
"Şikayet etmedim ki. Yanımda olman yeterli."
Elini uzatıp kadının siyah saçlarına dokundu.
"Böyle ortadan kaybolmamız gerçekten sorun olmayacak mı?"
Mert olumsuz anlamda başını salladı.
"Bizim tatil yapma hakkımız yok mu?"
"Var tabi ki ama biraz ani oldu."
"Sana ani oldu. Ben bayadır planlıyorum bu tatili. Güzel olacak güven bana."
"Sanırım güvenmiyorum demek için biraz geç kaldım."
Mert kahkahayı bastı.
"Güvenmeme gibi bir ihtimalin de var yani."
Zeynep düşünür gibi yaptı.
"%0.5 kadar."
"Bu bile fazla."
Sözünü bitiren Mert arabanın kapısını açıp aşağıya indi ve gerindi. Bütün yol boyunca araba kullanmaktan ve sabit oturmaktan her yeri tutulmuştu. Yola çıktıklarında henüz hava aydınlanmamıştı bile şimdiyse öğlen olmak üzereydi. Zeynep uyuduğu için kahvaltı yapmamış Mert'te bir benzin istasyonundan aldığı sandviçle yetinmişti. Şimdi karnı zil çalıyordu. Gidecekleri küçük şehirde hava alanı olmadığı için mecbur arabayla gelmek zorunda kalmışlardı. Mert yüzünü gökyüzüne dönmüş vücudunu esnetirsen arabanın kapısı açıldı ve Zeynep'de indi. Mert'in yanına yaklaşıp arabanın kaputuna yaslandı.
"%0.1..."
Mert siyah gözlüklerinin arkasından ona bakıp alaycı bir şekilde gülümsedi. Ve dönüp arabanın açık kapısından içeriye eğildi. Tekrar Zeynep'e yaklaştığında elinde bir güneş gözlüğü vardı. Gözlüğü Zeynep'in burnunun üstüne takarken cevapladı onu.
"O bile çok fazla. Güveninin tam olmasını beklerdim."
Kollarını göğsünde bağlayıp Zeynep'in yanına o da kaportaya yaslandı. Zeynep eğilip yüzüne baktığında ciddi olup olmadığını anlamaya çalışıyordu. Mert'in yüzü asık görünüyordu.
"Sen ciddiye mi aldın."
Mert daha fazla kendisini tutamadı ve gülümsedi. Zeynep kızgınlıkla kaportada biraz yana kayıp Mertle arasında yer açtı.
"Güvenim %50 ye düştü."
Mert ona yaklaşıp karşısına geçti ve kollarını beline sarıp iyice yaklaştı. Şu an küçük bir ilçe tabelasının altında duruyorlardı ve çevrede onları izleyen birileri olabilirdi. Zeynep tedirgin bir şekilde etrafına baktı.
