"Bence büyük bir lansman planlamalıyız. Bu şarkı duyurulmayı sonuna kadar hak ediyor."
Kerem söylediklerinin etkisini arttırabilmek adına elindeki kalemi sabahtan beri bir şeyler çizdiği kağıdın üstüne ses çıkaracak şekilde bıraktı. Arka fonda son düzenlemeleri Can tarafından yapılmış şarkının neşeli introsu duyururken Zeynep huzursuzca kıpırdandı.
"Odadaki herkes gerçeği bildiğine göre söylemekte sakınca görmüyorum. Kendimi Mert'i kullanıyormuşum gibi hissediyorum. Bunu kabul edemem."
Ozanın suratı anında düşerken Mert kollarını göğsünde bağlayıp arkaya yaslandı. Can onun için bir şeyler yapabiliyordu ama Mert'in şarkının tanıtımı için beraber sahneye çıkma teklifi reddediliyordu. Bu durum canının sıkıntısını katladıkça katladı.
Kimsenin konuşmadığını gören Zeynep kendini açıklama gereği hissetti. Mert'e dönüp anlatmaya başladı.
"Desteğini hissedebiliyorum. Cömert teklifin içinde teşekkür ederim ama bir şeyleri kendi başıma başarmak istiyorum."
"Altı üstü sahneye beraber çıkalım dedim. Teklif eden Can olsa hiç düşünmezdin."
Mert ağzının içinde gevelediklerinin etkisini merak ederek Zeynep'in yüzüne baktı.
"Çünkü o benim arkadaşım..."
Daha ağzından çıkar çıkmaz pişman olmuştu Zeynep. Mert hayal kırıklığı yaşadığı her halinden belli olan bir ifadeyle bakıyordu ona.
"Ben arkadaş olduğumuzu sanıyordum."
Zeynep ne diyeceğini bilemedi. Elbette Mert'in teklif ettiği şey şarkısına olan meraka ve ilk izlenimin olumlu olmasına çok büyük katkı sağlayacaktı. Ama bunu kabul etmek onu kullanmak gibi geliyordu.
"Öylesin zaten. Arkadaşımsın... Ama aramızda olanlar... Seni kullanmak istemiyorum."
"Gerçekten böyle mi düşünüyorsun?"
Zeynep artık pes etmek üzereydi.
"Herkes öyle düşünecek. Herkes seni kullandığımı söyleyecek."
"İnsanların ne söylediği gerçekten bu kadar önemli mi?"
Mert altı üstü sahnede onunla olmayı gitar çalmayı teklif etmişti. Böyle reddedeceğini hiç düşünmemişti. Can her istediğinde her şeyi yapabiliyordu ama Mert hep engel yiyordu. Bu durumu değiştirmek gerçekten Zeynep için bir şeyler yapmak onun güvenini kazanmak istiyordu. Sessiz kaldığını gördüğünde üsteledi.
"Tamam ilişkimiz normal başlamamış olabilir ama senin için bu kadarını yapmama bile izin vermeyecek kadar kötü mü hissediyorsun bana karşı?"
Zeynep artık öyle hissetmiyordu. Mert tanıdıkça sevilebilecek türden bir adamdı.
"Hayır tabiki saçmalama."
"O zaman sahnede beraberiz."
"Mert... Herkes şakının senin sayende dinlendiğini söyleyecek."
"Hayır Zeynep şarkın zaten çok güzel biz sadece dikkat çekeceğiz. Böyle büyütecek bir şey yok. Düet yapmıyoruz sadece tanıtımda gitar çalacağım o kadar."
Mert neden böyle büyük tepkileri olduğuna neden onu şiddetle reddettiğine anlam veremiyordu. Kendini yeteri kadar anlatamamış mıydı?
Sabahtan beri sabırla bekleyen Ozan Zeynep'in yanına oturup koluyla onu dürttü.
"Bu senin zannettiğin gibi kötü bir şey olsaydı önce ben karşı çıkardım. Güzel bir şarkıyı tanıtmak için biraz dikkat çekmenin nesi kötü. Bu zamana kadar hep çok güzel şarkılar söyledin Zeynep. Bu şarkının kaderi de diğerleri gibi olmasın."
