- Możecie się przymknąć?! - krzyknęłam otwierając drzwi od swojego pokoju
- To powiedz mu, żeby dał mi wejść pierwszej!
- Dorian jesteś starszy nie kłóć się, Lilka wiesz dobrze, że głupszym się ustępuje - mruknęłam zamykając z powrotem drzwi, lecz swoimi słowami rozpętałam czwartą wojnę światową.
Trzecia już była jak przez przypadek Dorek uderzył mnie drzwiami od łazienki, a ja myśląc, że to specjalnie popchnęłam Go i spadł ze schodów łamiąc przy tym rękę w dwóch miejscach.
Tak, miałam przechlapane.
Otworzyłam szkicownik na właściwej stronie, lecz po narysowaniu dwóch linii rozbolała mnie głowa.
To nie wcale przez to, że linia wyszła mi krzywa i się zdenerwowałam, ale tym razem kiedy miałam wolny dla siebie dzień i chciałam go spędzić SAMA ZE SOBĄ rodzice musieli zostawić nas samych na cały dzień i oczywiście to ja musiałam ogarnąć młodsze towarzystwo.
- Boże dacie mi się się skupić?! - po raz niezliczony wyszłam z pokoju w celu zakończenia hałasów.
- Jak bardzo mamy przerąbane? - zapytał Dorek patrząc na ziemie, spojrzałam w to samo miejsce i na prawdę przed oczami widziałam swoją smierć, a przecież nie mogę umrzeć kilka miesięcy przed osiemnastką!
- Bardzo.. kurwa, mega bardzo. - patrzyłam na rozbity wazon.
Pamiątkę mamy po jej zmarłej mamie.
Spojrzałam w stronę rodzeństwa, ale widząc tylko brata zmarszczyłam brwi.
- Ale spryciula. Rozdupiła i zajęła łazienkę - zasmial się drapiąc się po karku - Dobra już to posprzątam - mruknął szybko schodząc po schodach na dół.
Przekręciłam zamek w drzwiach swojego pokoju, biorąc notatnik położyłam się na łóżku.
03.06.2035r.
„Cześć trzeci z kolei pamiętniku!
Tym razem nie kupił mi Cię tata, a sama wczoraj dorwalam Cię w sklepie! +1 dla mnie :DW końcu po latach wracam do zwierzania się nie tylko ludziom, ale i Tobie. Nie wiem jak długo to potrwa, bo mam zamiar poprosić ojca o sznur na 18ste urodziny, żebym miała spokoj od swojego rodzeństwa.
Oczywiscie to żart.
Dosyć słaby żart jak teraz to czytam.
Lata spędzone z wujkiem Sebkiem nie dały mi takiego talentu jak on ma, cóż ..Kiedy ostatni raz cokolwiek zapisywalam miałam 13 lat, minęło całkiem długich pięć lat.
Poznajmy się na nowo!
Zaczne od narzekania na moje młodsze rodzeństwo! Gdy w wieku 7 lat pisałam jak lubię Doriana i cieszę się na przyjście mojej siostry na świat, kłamałam.
Dorian ma 15 lat, a Liliana 11. Codziennie doprowadzają mnie do depresji, z którą staram się walczyć.
Moi rodzice nadal pracują tam gdzie wcześniej więc zbyt dużo tutaj mówić nie muszę.
Ja natomiast uczyłam się w liceum, w tym roku pisałam maturę, a nadal nie wiem co chce robić w życiu. Uwielbiam makijaż, różne kombinacje z kosmetykami to jest coś! Lubię tez rysować co idzie mi całkiem nieźle, a jeden z obrazków wujek Sebastian wykorzystał jako swoją okładkę do płyty, co było na prawdę fajne. Od jakiegoś czasu zaczynam wdrążać się w temat mody i kto wie czy może nie pójdę w tym kierunku?W całości w sumie tworzymy świetną rodzinę, z czego jestem bardzo zadowolona. Mimo tego jaki zawód wykonuje tata stara poświęcać nam dużo czasu przez co mamy z nim bardzo dobry kontakt.
Ale myśle, że na ciekawsze historyjki mamy jeszcze sporo czasu!
Na pewno polubisz Połońskich! „
- Lena do cholery, na dol!
I za wszystko i tak ja oberwę..
________________________________
Witajcie! 💖
Myśle, że dla niektórych to miłe zaskoczenie widząc drugą część NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO.
Dla tych, którzy są tu pierwszy raz zapraszam do przeczytania pierwszej części 😜Dlugooooo zastanawiałam się nad sensem tej książki, jak ewentualnie mogłaby wyglądać i co mogłoby się dziać.
Myśle, że moja wena mnie nie zawiedzie i dam radę napisać tą książkę tak samo, aby odniosła tak duży „sukces" jak jej poprzedniczka 💖Kilka info🙈
❗️- Książka będzie w większości z perspektywy Leny , ale jeśli będziecie chcieli zrobię również perspektywę kogoś innego . Możecie pisać pod rozdziałem z kim chcielibyście „POV" ❗️
- Nie przedstawiałam wszystkich w prologu dokładnie, gdyż chce żebyście poznawali „nowo-starych" bohaterów po trochu w każdym rozdziale i myśle, że to będzie fajne 😋
Do zobaczenia w pierwszym rozdziale💖
P.S. Tak stresuje się tą książką, że 10 razy sprawdziłam dziś prolog 🤣🙈
CZYTASZ
Nigdy nie jest za późno 2/Beteo
FanfictionCo słychać po kilkunastu latach u Adriana i Ady? Jak toczy się ich życie? Przeczytaj, a będziesz wiedzieć 😎 Druga część „Nigdy nie jest za późno" ❤️ Pierwsza część na moim profilu.