Secret love

Deel 35: Het rozenmeisje

Deel 35: Het rozenmeisje

Arianne POV

Iets zoets en sappigs werd tegen haar lippen aangedrukt. Met smacht sabbelde ze eraan en proefde dat het een sinasappel was. Door de brandwonden op haar handen had ze geen gevoel meer in haar vingers. Haar gehele lichaam was wonder boven wonder intact gebleven. De onderkant van haar haren was wat verschroeid, maar het dienstmeisje had er een flink stuk eraf geknipt. Het enige schade wat achterbleef was de grote litteken op haar wang van de alle slagen met de riem. Haar wonden op haar rug waren langzaamaan geheeld en ze kon weer traag lopen. Ze lag in een hemelbed buiten in de grote tuin omringd door duizenden bloeiende rozen. Het was lente en het was aangenaam weer. Niklaus legde de schaal met sinasappelpartjes weg en ging naast haar liggen. Arianne had een kanten witte lange jurk aan versierd met kleine perzik-kleurige roosjes. Een dienstmeisje had haar lippen met wat lippenstift geverft en met zwarte khol haar ogen omringd. Niklaus eiste dat zijn verloofde er elke dag tip top moest uitzien. Hij had verschillende naaisters de opdracht gegeven de mooiste, charmanste en prachtigste jurken te naaien.

Arianne kuchtte en met haar ellebogen kwam ze overeind. Haar haren werden in haar gezicht geblazen door de wind en Niklaus veegde met zijn rechterhand het haar achter haar rug. Hij boog over de bedleuning en plukte met zijn blote handen een witte roos. Geschrokken zag Arianne dat hij zichzelf had geprikt en keek hem stilletjes aan. Met zijn vingers haalde hij de doorns eraf en schoof de roos in haar haren. Niklaus moest toegeven dat het kortere haar veel goed deed voor het gezicht van Arianne. Het maakte haar niet zo ruw zoals voorheen. Het gaf haar het uiterlijk van een onschuldig en jong meisje wat smachtend wachtte op haar geliefde.
‘Wat wilt mijn lieve verloofde als huwelijkskado?’ fluisterde hij
‘Mijn zusje en vader’ antwoorde ze zacht
‘Niets anders zoals een paard of eigen vakantiehuis?’ glimlachte hij
Ze schudde haar hoofd en hij kwam wat overeind. Haar hart sloeg wat sneller na het zien van zijn hemelsblauwe ogen. Zijn ogen leken prachtige schitterende diamanten in het licht van de zon. Zijn zwarte glazende haren gaf hem daarom een oogverblindend gezicht. Haar hart voelde na al die lange tijd nog steeds niets voor hem, maar ze probeerde ze wel te creeëren.

Na de grote brand had ze een openbaring gekregen van haar moeder. Arianne wist gewoon dat het haar moeder was! Haar moeder had haar verteld dat de redding nabij was en dat ze daarom geduldig moest zijn. Ze moest geduldig zijn met Niklaus en proberen hem te charmeren. Arianne ging tegen haar eigen instinct in en streek een haarlok opzij voor zijn ogen. Hij keek haar aan met puppy ogen en het leek alsof hij smeekte om meer. Hij smeekte om  liefde ondanks dat hij wist dat Arianne hier niet was uit eigen wil. Haar zelfmoordpoging was als een donderslag op een klaarlichte dag geweest. Niklaus wilde wraak, maar het moest allemaal verlopen op zijn manier. Natuurlijk voelde hij meer voor Arianne dan wat een broer voor zijn zusje hoorde te voelen. Het deed hem eigenlijk zelfs pijn dat hij wist hoe radeloos Arianne eigenlijk wel niet was. Stiekem hoopte hij dat hij haar gelukkig kon maken en dat het hem tevreden zou stellen. Enkel liet zijn duistere kant dit niet toe en moest hij zijn wraak zien te krijgen.

Niklaus huiverde toen hij haar zachte lippen op die van hem voelde. Hij voelde dat haar lippen trilde, maar hij was vergeten hoe ze ook alweer proefde. Ze proefde zacht, warm en altijd naar iets zoets. Hij gaf haar daarom niet voor niets enkel het meest zoete en verse fruit! Een zachte kreun kwam vanuit zijn keel en hij streek met zijn vingers over haar slanke hals. Ze stopte en draaide haar gezicht opzij. Zijn hart bonkte als een zoemende bij en genoot van zijn uitzicht. Haar donkere haar en egale huid paste op de voorgrond van de rozen.

‘Rozenmeisje’ fluisterde hij
‘Pardon?’ vroeg ze
‘Jij lijkt op een rozenmeisje’ glimlachte hij
‘Wat is een rozenmeisje?’ vroeg ze verbaasd
‘Haren zo zwart als roet en lippen zo rood als een roos’ fluisterde hij in haar oor
Ze creeërde wat afstand door wat na achteren te leunen van zijn lichaam. Hun borsten raakten elkaar en hun gezichten waren milimeters van elkaar verwijderd. Hij rook fris en heerlijk en als ze hem voor het eerst zou ontmoeten onder andere omstandigheden, zou ze daadwerkelijk verliefd op hem zijn geworden. Ze bleven zo minuten lang zitten en niemand zei wat. Ze luisteren naar elkaars ademhaling en zachtjes streek hij over haar hals. Arianne moest toegeven dat het haar week en slap maakte. Het was haar gevoelige plek die hij vaker inzette tijdens zulke intieme momenten. Ieder ander zou hun voor gek verklaren, maar elk verliefd koppel begreep goed wat er hier gebeurde. Ze hoefden mekaar niet aan te raken, maar dat betekende niet dat ze er niets bijvoelde. Niklaus draaide zijn gezicht opzij zodat hij haar nu wel aankeek.

‘Het spijt me van je handen’ vertelde hij zacht
Arianne haalde haar schouders op en voelde zijn vingers richting haar lippen gaan. Een onschuldige kreun kwam over haar lippen en hij keek haar tevreden aan. Beschaamd liet ze haar blik dalen en schoof wat na achteren. Hij pakte haar gezicht voorzichting in zijn handen en kuste de tranen weg die over haar wangen rolde. Geschrokken keek Arianne Niklaus aan, omdat ze helemaal niet doorhad dat ze huilde.
‘Je tranen zijn waardevol, laat ze niet zien aan anderen’ fluisterde hij schor
‘Ik kan er niets aan doen’ snikte ze
Niklaus keek haar aan met een kleine glimlach en liet haar daarna los. Hij streek met zijn handen door zijn haar en gleed van het bed af.
‘Rust een beetje uit en ik geef even door dat de keuken het diner moet klaarzetten’ knikte hij
Arianne liet zichzelf voorzichtig glijden tussen alle kussens en legde haar hoofd neer. Zuchtend legde ze haar gevoelloze vingers naast haar neer en trok haar benen op. Ze lag in de foetushouding en kreeg een zachte deken over haar heen. Niklaus drukte nog een lange tedere kus op het litteken op haar wang en liet haar alleen achter.