Secret love

Deel 38: Je t'aime

Deel 38: Je táime

Ariële POV

Met een bonkend hart was ze de volgend ochtend vroeg ontwaakt uit haar rusteloze slaap. De fransman bleek haar gedachtes gevangen te hebben met zijn doordringende blik. Hij was zo mannelijk en zijn uitstraling liet haar de meest pure verliefdheidsgevoelens ervaren. Het voelde als een zalf voor haar diepe wonden. Normaal besteedde ze niet of zelden aandacht aan haar uiterlijk, maar voor hem had ze vandaag uitzondering gemaakt. Met genoeg slag en stoot had ze haar haren weer zijdezacht gekamd. Met jasmijnbloemen had ze haar haren gewikkeld in een strakke knot en smeerde wat lekkere geurende olie over haar lichaam. Het witte kanten jurk uit haar kast zat haar als genoten. Om geen argwaan te wekken bij haar vader trok ze haar versleten en oude huisjurk eroverheen. Het was bruin, besmeurd met olie en had zijn beste tijd gehad.

Neuriërend verliet ze haar slaapkamer en maakte wat eieren klaar voor haar en haar vader. Terwijl de eisen sisten in de koekenpan wringde ze ook wat sap uit de sinasappels. In het midden van de tafel legde ze ook een groot stuk brood wat ze gemakkelijk erbij konden eten. Geschrokken en verbouwereerd liep haar vader de keuken binnen en kon zijn ogen niet geloven. Tranen van geluk stonden in zijn ogen na het zien van zijn prachtige dochter. Na maanden zag ze buiten haar versleten huisjurk er stukken beter uit. Ontroerd legde hij een hand op haar schouder en kneep er zacht in. Met een zachte glimlach verwelkomde ze haar vader met een knik. Terwijl ze weer sinds lange tijd sprak, besloot ze om dit beter niet te doen bij het bijzijn van haar vader. Ze voelde zich nog steeds schuldig hierover. Hij had haar werkelijk haast dood gesmeekt of ze maar één klein woordje kon uitspreken. Nee, ze zou dit nog even voor zich moeten houden. Ariële was toch gewend om niet meer te spreken binnenshuis. Stilletjes genoten ze van het ontbijt en Ariële ruimde alles op. Tevreden en zuchtend ging haar vader zitten voor de schouw. Het vuur knetterde vrolijk en het leek alsof de zon nog feller en helderder was dan gewoon.

Na een grondige schoonmaak van de keuken vond Ariële het wel genoeg en zonder wat te zeggen verliet ze het huis. Haar vader was dit heel gewoon en wist dat er in de straal van 50 kilometer toch niemand zou bevinden op dit onbereikbaar terein. Eens in de drie maanden kwam er wat post of een verdwaald persoon. Hij moest toegeven dat Niklaus hem goed verstopt had, ver weg van zijn andere dochter. Ariële plukte wat madeliefjes en trok haar vuile huisjurk uit. Ze was opgelucht dat het kanten jurkje een warme binnenkant had. De jurk viel tot net boven haar enkels en had lange mouwen. Met een glimlach die haar gezicht sierde liep ze weer het pad af richting de waterval. Allerlei wilde fantasieën dwaalden door haar klein onschuldig hoofdje. Ze had nog nooit zo erg gehunkerd na een man zoals ze dat deed bij Frederic. Zelfs niet bij Niklaus.

Schuw verstopte ze achter een grote boomstronk en was erg teleurgesteld. Hij was er niet. Met goede hoop ging ze op haar achterste zitten en luisterde naar de geluiden uit het natuur. De wind liet haar af en toe rillen en al gauw besefte ze dat ze beter wat dikkers aan kon doen. Het geruis van het water liet haar alle zorgen vergeten. Ze sloot haar ogen en hoopte vurig dat hij zou komen opdagen. Ze hoorde enkele takken naast haar kraken en geschrokken keek ze omhoog. Haar hart sloeg meteen over na het zien van zijn glimlach. Hij knielde naast haar neer en keek haar enkel aan. Ariële wist dat ze misschien wel vuurrood was, maar haar hart won de strijd. Niemand zou dit kostbaar moment van haar kunnen stelen. Hij had lieve kleine kuiltjes en zijn ogen leken helderder dan wat er ook maar bestond. Ze wist dat hij vele jaren ouder was, maar haar hart overzag dit feit.
‘Bonjour mademoissele’ zei hij met zijn hese mannelijke zware stem
‘Bonjour monsiour’ fluisterde ze hem toe
‘Mag ik weten op wie je aan het wachten was?’ vroeg hij ondeugend
‘Op de man uit mijn dromen’ plaagde ze hem
‘Hoe ziet hij eruit?’ fluisterde hij terwijl hij voorover boog
‘Lang, mannelijk, bruine ogen, bruin kort haar en kuiltjes in zijn wangen als hij lacht’ zei ze zacht
‘No,nooo’ zei hij op zijn frans terwijl hij met zijn neus langs haar wang streek
Ariële huiverde en hij pakte haar linkerhand zachtjes. Zo teder voelde zijn zachte, mannelijke handen en hij behandelde haar als een porseleinen pop.

‘De man uit je dromen staat nu hier voor je’ fluisterde hij in haar oor
‘En de vrouw uit je dromen Frederic?’ vroeg ze voorzichtig
‘Zij zit voor mij als een godin omhuld in een prachtig wit kleed en zijdezacht haar’ beantwoorde hij
Ariële kon het niet meer aan en kuste hem zelf. Zoals de eerste keer waren zijn lippen teder, zacht en bevredigend. Minutenlang waren ze aan elkaar vast geplakt, maar verder dan een kus ging niemand van hen. Zuchtend plofte hij naast haar neer en sloeg zijn armen om haar. Ariële grinnikte en besefte dat hij een heel stuk groter was dan haar.
‘Wat is er zo grappig mademoissele?’ lachte hij nu
‘Je bent zo lang’ lachtte ze vrolijk
‘Valt wel mee’ antwoorde hij flauw
‘Ik verdwijn gewoon in je armen’ zei ze vrolijk
‘Dat is toch goed. Zo kan ik je beschermen’ fluisterde hij in haar oor
Telkens wanneer hij fluisterde in haar oor kreeg ze kippenvel over haar hele nek. Schokken van warmte en lust vloeide door haar heen.
‘Je ruikt heerlijk. Na jasmijn’ zei hij goedkeurend
‘Jij ruikt naar hout’ giegelde ze
‘Dat komt omdat ik verderop een huis aan het bouwen ben’ lachtte hij
Terwijl ze een lang gesprek voerden streelde hij met zijn vingers over haar handen. Het tintelde en voelde zo vertrouwd. Ariële voelde zich op haar gemak bij hem. Ze gooide alles eruit wat diep in haar hart begraven was. De pijn, verdriet, ellende, eenzaamheid en vooral het verlies van haar dierbare tweelingszusje. Hij had aandachtig geluisterd en haar het gevoel gegeven dat ze niet meer alleen was. Hij vertelde ook zijn levensverhaal en hierdoor kreeg ze nog meer respect voor hem.

Hij werd op jonge leeftijd geadopteerd door zijn oom die hem liefdevol had opgevoed. Na tientallen jaren stierf hij en kwam Frederic op straat. Door hard werken en doorzettingsvermogen had hij een fortuin verdiend door te investeren in tarwe, rietsuiker, rijst en cacao.
‘De zakenwereld is erg hard en bitter’ zei hij
‘Het is de hel op aarde’ zuchtte Ariële en nestelde zich nog dichter tegen hem aan
‘Ik negeer haters en daardoor ben ik opgeklommen’ grinnikte hij
‘Ik heb echt respect voor je Frederic’ zei ze zacht
‘Merci, Ariële’ zei hij in het Frans
Opgetogen keek ze hem aan en prikte met haar wijsvinger in zijn wang.
‘Herhaal mijn naam eens zoals je net deed’ smeekte ze
‘Ariële’ zei hij weer met de nadruk op de ‘l’
Ariële rilde ervan en drukte weer een zachte kus op zijn lippen. Beiden genoten van elkaars aandacht en hoopten dat dit nooit meer voorbij zou gaan.