Secret love

Deel 3: Gebeurtenis

Deel 3: Gebeurtenis

Arianne POV

‘Wat doet een jongedame zoals jij zo vroeg in de morgen?’ Vroeg Stefano
‘Ik ga op bezoek bij mijn zieke grootmoeder mijnheer’ zei ze twijfelachtig
‘Wens haar dan veel beterschap en misschien tot gauw’ zei hij terwijl hij lichtjes over haar wang streek en haar verbijsterd achterliet. Alles draaide om haar heen en strak bleef ze hem aanstaren terwijl hij verdween in het donker. Verward liep ze richting de melkboer en klopte zachtjes aan bij zijn voordeur.
‘goedemorgen Arianne’ lachtte de melkboer luid terwijl hij zijn dikke winterjas aantrok
‘goedemorgen heer Huisman’ groette ze hem vriendelijk
‘De koeien moeten vandaag gemolken worden en ik heb een grote bestelling staan’ zei hij en Arianne liep hem glimlachend achterna.

De melkboer vroeg nooit over de persoonlijke omstandigheden uit haar leven. Zolang ze maar haar werk goed deed, kreeg ze genoeg munten en af en toe wat lekkers mee. Arianne was hem dankbaar dat hij haar stiekem in dienst had genomen. Als er iemand achter zou komen, zou het hele dorpje van schande spreken. Arianne ging op haar kruk zitten naast een koe en aaide haar eerst over haar buik. Arianne respecteerde alle dieren en wist ook goed hiermee om te gaan. Ze begon de koe te melken en de melk spoot in de grote ijzeren emmer. Het geluid van de spetterende melk liet Arianne de twee mannen uit haar gedachtes vergeten.

Ariële POV

Neuriënd nam ze een hap van haar stukje brood en staarde vanachter het kapotte ruit naar buiten. Ariële had veel respect voor haar zus die ondanks deze kou toch ging werken. Het werk bracht voldoende munten op, zodat ze wat te eten hadden en brandhout konden kopen. Om dit te kunnen te verzwijgen van hun vader zeiden ze altijd dat ze extreem zuinig waren met het eten. Wat hun vader niet wist, was dat ze exact hetzelfde voedsel opnieuw kochten per week. Het geld wat hun vader dan gaf, bewaarde ze in een potje verstopt onder een tegel in de keuken. Ariële verveelde zich altijd als ze alleen thuis was. Ze had geen vriendinnen en sprak enkel de bovenbuurvrouw dagelijks. De bovenbuurvrouw was een oude vrouw die de trappen niet meer af kon. Ariële hielp haar vaak in het huishouden en gaf haar de etensrestjes. Ariële had veel medelijden met de vrouw, omdat niemand haar wilde helpen. Het hele dorp beschuldigde de oude vrouw van hekserij. Ariële wist dat ze haar enkel beschuldigde door haar huidskleur. De oude buurvrouw had haar leven lang als slavin gewerkt voor een rijke familie. Doordat ze te oud was en een gebroken been opliep hadden ze haar achtergelaten in dit huis.

De oude buurvrouw vertelde dat ze liever hier alleen honger leed dan dat ze werkte bij dat afschuwelijk gezin. Ze werd dagelijks als vuil behandeld en moest hard werken tot ze erbij neerviel. Ariële veegde een traan weg en kon de arme vrouw niet in de steek laten. Daar was haar hart te zuiver voor. Ze legde haar brood opzij en schepte wat overgebleven soep in een klein kommetje. Ze liep de trap op richting het gedeelte van de oude vrouw.
‘goedemorgen buurvrouw, ik heb een lekker kop soep voor je meegenomen’ zei Ariële en zocht haar in haar eenpersoonskamer. Ze zag haar liggen in haar bed en met een glimlach liep Ariële na haar toe. Ze legde de kom soep op het kleine tafeltje in het midden van de kamer.
‘Je zult het vast koud hebben hier boven!’ Rilde Ariële en verbaasd keek ze naar de oude buurvrouw. Ze reageerde niet. Een naar gevoel kwam naar boven en in lichte paniek tikte Ariële op schouder. Geen enkele reactie.

‘Word wakker buurvrouw! Je maakt mij nog bang!’ Begon Ariële te huilen en schudde nu hard aan haar schouder. Met trillende vingers drukte ze in haar nek en voelde geen hartslag. Ze was dood. Huilend knielde Ariële neer en sloeg haar handen voor haar gezicht. Gisteren hadden ze nog samen gelachen om een grap die de buurvrouw had verteld. Het besef kwam als een donderslag na binnen en verblindt door het verdriet stormde ze de trap af.
‘Ik moet hulp zoeken!’ Zei ze snikkend en trok haar winterjas aan. Met tranen in de ogen rende ze naar buiten en riep luid om hulp. Een vrouw keek achterom, maar liep gauw weer door.
‘Is er iemand die mij kan helpen!?’ Gilde ze luid en ging in het midden van de weg staan. In de verte zag ze een man lopen en rende ongemakkelijk door de sneeuw naar hem toe. Ze greep hem bij de mouw en keek hem tranende ogen aan.
‘Help me alstublieft mijnheer, mijn buurvrouw heeft dringende hulp nodig’ zei ze
‘Wat is er dan aan de hand?’ Vroeg hij
‘Ze ademt en beweegt niet meer’ huilde ze het uit
De man knikte en liep voor Ariële uit weer naar binnen toe. Ariële wees naar boven toe en de deftige man liep de trap op.