Secret love

Deel 9: Helemaal alleen

Deel 9: Helemaal alleen

Arianne POV

Hoe waren ze in godsnaam in deze situatie belandt? Hier stonden ze dan in hun zwarte rouwkleding in het midden van een hal die zo groot leek als een pakhuis. Een butler kwam op hun drie afgelopen en nam hun jassen aan.
‘Volgt u mij maar dames’ zei Niklaus terwijl hij snel streek over de hand van Arianne
Geschrokken keek ze Niklaus aan en trok haar hand weg. Ariële leek niets in de gaten te hebben en dat wilde ze ook zo laten.
Beide meisjes achtervolgden Niklaus en namen plaats aan een grote eettafel.
‘Het ziet er allemaal beeldig uit’ zei Ariële met een blos op haar wangen
Arianne keek haar zusje vreemd aan, maar hield wijs genoeg haar mond. Ariële gedroeg zich netter en vriendelijker dan normaal. Een beetje té netjes. Zou Ariële haar charmes in de strijd gooien vroeg Arianne zich af.

‘Wat willen de dames drinken?’ vroeg Niklaus terwijl aan ieder zij van hun drie een butler stond.
‘Thee is goed’ zei Ariële tegen de butler
‘Schenk maar wat in’ zei Arianne met opgehaalde schouders
‘Voor mij een glas wijn’ zei Niklaus en keek ze allebei aan.
Niklaus zat aan de hoofd van de grote eettafel. Aan elke zij zat één van hun. Feitelijk keken Ariële en Arianne elkaar dus aan.
‘Ben je niet te jong voor alcohol?’ vroeg Arianne met een strakke blik
‘Ik run een eigen bedrijf en ben al een twintiger’ lachtte Niklaus ‘sommige jongens van mijn leeftijd zijn al getrouwd en hebben al kinderen’
‘Bent u van plan om te trouwen mijnheer?’ vroeg Ariële zachtjes
‘Natuurlijk’ glimlachte Niklaus ‘wanneer een meisje mijn hart gestolen heeft’
‘Pffffffftttttf’ proeste Arianne het uit van het lachen ‘teveel romantische verhalen gelezen?’
‘Nee, maar anders zouden jullie hier niet zitten’ lachtte Niklaus terug

Arianne schrok hiervan en beide meisjes keken hem vreemd aan.
‘Wat bedoel je ermee?’ vroeg Arianne bot
‘Met de tijd zul je erachter komen’ zei Niklaus terwijl de butlers met het drinken kwamen aanlopen.
Arianne en Ariële keken elkaar lang aan en vonden zijn opmerking maar vreemd. Beiden hadden ze geen flauw benul wat hij ermee bedoelde. Doorvragen was ook geen optie.
‘Ik heb jouw zusje als mijn persoonlijke dienstmeisje gevraagd, Arianne' verbrak Niklaus de stilte.
‘Persoonlijke dienstmeisje?’ vroeg Arianne hard ‘wat houdt dat allemaal in?’
‘Ariële zal in vergelijking met de andere dienstmeisjes in dienst zijn van mij’ antwoorde Niklaus
Arianne keek haar zusje boos aan terwijl Ariële haar gezicht weg draaide.
‘Ik weet niet of dat een goed plan is’ zei Arianne
‘Het betaald uitstekend en jullie mogen eventueel hier komen wonen’ zei Niklaus
‘Wat?’ Schreeuwde Arianne verbaasd ‘zie jij ons als een stelletje schooiers?’
‘Arianne!’ schreeuwde Ariële boos ‘let op je woorden’
‘Ik zie jullie helemaal niet als schooiers jongedame’ zei Niklaus opgelaten ‘ik wil jullie enkel mijn helpende hand aanbieden’

Het voorgerecht werd geserveerd en Arianne schoof wild haar stoel naar achteren.
‘Ariële we gaan’ siste ze woest terwijl ze een dodelijk blik richtte naar Niklaus
‘Maar we zijn hier nog maar net’ zei Ariële verdrietig terwijl ze zachtjes haar stoel aanschoof
‘Ik wil u hartelijk danken wat u voor onze buurvrouw heeft geregeld’ zei Arianne ‘helaas kunnen we niet meer deelnemen aan uw diner mijnheer’

Arianne greep de hand van Ariële en trok haar met zich mee. Het hart van Arianne bonkte van woede. Wat denken al die rijke lui wel! Eerst was het Stefano en nu ook nog Niklaus die maar al te graag een helpende hand wilde aanbieden.
‘Arianne’ zei Ariële ‘laat me los!’
‘Niet voordat we dit huis hebben verlaten’ zei Arianne terwijl ze woest de jassen uit de handen van de butler uittrok
‘Ik wil niet meer terug naar huis toe’ zei Ariële ‘ik wil niet meer alleen zijn!’
Arianne keek geschrokken naar haar zusje die tranen in haar ogen had. Arianne slikte een brok in en reikte naar de schouder van haar zusje.
‘Terwijl jij en vader een doel hebben in jullie leven, ben ik jaren alleen thuis’ snikte Ariële
‘Het spijt me Ariële’ zei Arianne droevig ‘zullen we dit thuis uitpraten?’
‘Nee!’ zei Ariële ‘ik kom hier wonen en zal het persoonlijke dienstmeisje zijn van Niklaus’
‘Maar je weet niet eens wat hij ermee bedoelt!’ Zei Arianne hyper
‘interesseert mij niet’ zei Ariële zacht ‘ik heb hem beloofd dat ik alles zou doen voor de begrafenis van de buurvrouw’
‘Maar Ariële’ zei Arianne bang ‘ik kan je toch niet hier alleen laten!’
‘Ze is hier veilig Arianne’ zei Niklaus die tegenover hun beiden kwam staan
‘Bemoei je er niet mee!’ siste Arianne terwijl ze weer het hand vastpakte van Ariële

Ariële trok deze ruw los en sloeg haar armen over elkaar.
‘Vaarwel zus’ zei Ariële zacht ‘doe vader de groeten en het gaat je goed’
‘Nee!’ gilde Arianne huilend ‘laat me alsjeblieft niet alleen’
Ariële liep snikkend weg en Arianne beefde van ellende. Het voelde alsof ze elk moment open zou barsten.
Niklaus stapte naar voren en hees het gezicht op van Arianne.
‘Tot gauw’ fluisterde hij vals in haar oor en liet haar verbijsterd achter.