Secret love

Deel 18: Onverwachts

Deel 18: Onverwachts

Arianne POV

Ze had al haar nagels haast in zijn geheel eraf gebeten en gespannen hoorde ze haar vader aan de deur kloppen. Met lood in haar schoenen liep ze naar de voordeur en opende deze voorzichtig. Alsof er een grote monster voor de deur stond.
‘Goedenavond lieve Arianne’ glimlachte haar vader ‘eindelijk ben ik weer thuis’
‘Goedenavond vader’ fluisterde ze zacht terwijl zij zijn jas aannam en ophing.
‘Waar is Ariële?’ vroeg haar vader terwijl hij het sneeuw van zijn schoenen afveegde
‘Neem plaats dan zal ik je een kop thee brengen’ zei Arianne met een bibberende stem
Haar vader greep haar bij haar hand en keek haar doordringend aan. Arianne had de moed er niet voor om hem aan te blijven kijken. Het nieuws zou hem breken.

‘Ariële is in dienst van familie der Heumelen’ zei ze zacht
‘In dienst?’ zei haar vader verbaasd ‘maar waarom dan?’
‘Ze wilt jouw lasten verminderen’ zei Arianne
‘Ik wilde enkel dat ze het huishouden goed leerde kennen voor haar toekomstige echtgenoot’ zuchtte haar vader en besefte nog steeds niet hoe ernstig de zaak was.
Arianne kon en durfde het nog niet te vertellen. Ze had het al zwaar genoeg, ze kon de verdriet van haar vader niet meer met haar meesleuren.
‘Het spijt me papa’ huilde Arianne en verbaasd sloeg haar vader de armen om haar heen
‘Waarom huil je nou?’ vroeg hij nu met een naar voorgevoel ‘ze komt toch zo thuis?’
‘Nee papa’ snikte ze ‘ze komt nooit meer terug naar huis’

Ariële POV

Rillend en bezweet kon Ariële de slaap niet vatten. De opmerking die Niklaus had gemaakt had een grote impact op haar gehad. Het voelde alsof er een groot touw om haar keel vastgebonden was. Ze begreep nog steeds niet wat hij er precies mee bedoelde. Zou het hem lukken om haar over haar oren verliefd te laten worden op hem? Diep in het hart wist ze dat het hem zou lukken. Ondanks alle haat die ze nu voor hem voelde, was er nog steeds een sprankje hoop dat hij haar ooit weer zou behandelen als in het begin. Als een charmante en echte heer die haar op zijn handen droeg. Boos sloeg ze tegen haar hoofd.

‘Niets is waar’ fluisterde ze zichzelf toe ‘hij probeert mij gek te maken’
Ze kwam overeind en trok haar pantoffels aan tegen de ijskoude tegels. Ze stak een kaars aan met veel moeite en besloot om wat te eten te gaan zoeken. Ze had de hele dag nog niets in haar maag gekregen behalve een glas water. Ze trok een grote mantel over zichzelf heen en een doek om haar hoofd. Hopelijk zou ze niet betrapt worden, want het was uiterste verboden om in de nacht door de gangen te wandelen. Voorzichtig opende ze de deur op een kier en keek de lange gang in. Ze zag dat de gang leeg was en enkele kaarsen bijna opgebrand waren. Op haar tenen sloop ze de gang uit en keek telkens achterom.

Ze maakte een snelle smeekgebed en liep de grote trap af richting de achterkant van de villa. Het was nog steeds erg moeilijk om te weten waar zij zich precies bevond. Overdag was het al moeilijk genoeg om de weg te vinden, laat staan in de nacht. Ariële drukte vermoeid in haar buik en voelde haar buik wild rommelen. Enkele meters en ze zou bij de keuken zijn. Op haar tenen rende ze de grote eetzaal door richting de deur van de keuken.
‘Wie is daar!’ hoorde ze iemand achter haar roepen. Doodsbang draaide zij zich om en stond oog in oog met ....