Secret love

Deel 15: De belofte

Deel 15: De belofte

Ariële POV

Ze schudde haar armen, haar benen en haar hele lichaam om lawaai te kunnen maken. Ze probeerde te gillen, maar de prop in haar mond dempte het geluid. Ze hoorde haar zus steeds dichterbij komen en de tranen sprongen in haar ogen. Help me Arianne!
Tot haar grootste angst hoorde ze hoe Arianne voorbij de slaapkamerdeur liep. Haar stem klonk steeds verder weg. Ariële brak in miljoenen stukjes en begon hierdoor te huilen. Haar kans om bevrijd te worden was zojuist in stof opgegaan. Vermoeid en gebroken legde Ariële haar hoofd op een kussen en kreeg zware hoofdpijn door het ademtekort. Door de prop in haar mond kon ze maar moeilijk adem halen. Ze leek wel een vastgebonden dier die te wachten stond op de slacht. Vermoeid hoorde ze enkele minuten later dat de slaapkamerdeur open ging. Met grote afgrijzen keek ze Niklaus dodelijk aan.

‘Daar ging je kans op vrijheid’ glimlachte hij vals
Vol ongenoegen draaide Ariële haar hoofd om. Ze wilde zijn ow zo aantrekkelijke en duivelse gezicht niet meer zien. Ze voelde hoe hij aan haar handen zat en even later was ze bevrijdt. Schuw kwam ze overeind en hij haalde de prop uit haar mond.
‘Zullen we een belofte voor mekaar maken?’vroeg hij zacht terwijl hij een haarlok achter haar oor streek. Ariële huiverde hiervan en keek hem strak aan.
‘Beloof me dat je mij zult dienen tot je laatste adem’ zei hij zacht ‘dan beloof ik je dat ik je als een dame zal behandelen’
‘Ik vertrouw je niet’ antwoord Ariële
‘Ik geef jou je vrijheid weer terug’ glimlachte Niklaus ‘maar dan zul je mijn persoonlijke dienstmeisje blijven tot je dood’
‘Voor geen goud’ gilde Ariële boos terug
Ariële wist dat wanneer ze akkoord zou gaan, ze voor altijd zijn bezit zal zijn. Ze zal dan nooit mogen trouwen, kinderen krijgen of een gezin mogen stichten.

‘Eigenlijk Ariële’ zei Niklaus geïrriteerd ‘heb je geen keuze dan mijn aanbod aan te nemen’
‘Ik ben je slavin niet Niklaus’ antwoorde Ariële ‘ik had nooit gedacht dat jij zo’n afschuwelijk persoon was’
‘Waar is die verlegen welgemanierde Ariële gebleven?’ lachtte Niklaus haar uit
‘Verdwenen vanaf het moment dat je mij als vuil behandelde’ zei Ariële boos en sprong van het bed af. Ze wreef over haar pijnlijke polsen en zag dat er rode afdrukken waren achtergebleven.
‘Zal ik anders het aanbod aanpassen, waardoor je wel moet toegeven’ lachtte Niklaus
Angstig draaide Ariële haar gezicht om en moest slikken door zijn vreemde houding.
‘Accepteer je mijn aanbod niet’ zei Niklaus fel ‘dan eindigt iedereen waar jij van houdt in de grote oceaan’

Arianne POV

Met tranen in haar ogen sloeg ze woest tegen het hek.
‘Verdomme Ariële’ huilde Arianne ‘ik wilde je zo graag zien’
Omstanders keken haar boos aan en Arianne siste ze weg. Alle hoop leek voorgoed verdwenen. De hoop dat ze haar zusje weer terug zou krijgen. De enige oplossing was misschien de kerk? Met ijskoude handen en voeten liep ze bibberend de heuvel af richting de kerk. Arianne voelde hoe de koude en snijdende wind haar bijna verlamd liet raken. Ze moest en zou niet stoppen tot Ariële veilig thuis zou zijn. Het gedrag van Niklaus was ze ook spuugzat. Hij bleef onder alle omstandigheden kalm, alsof hij aan het optreden was.

Bibberend stapte ze de grote kerk binnen en zag enkele mensen bidden in de voorste rijen. Niemand leek Arianne op te merken en Arianne nam helemaal achterin plaats. Met tranen in haar ogen vroeg ze om vergevenis en om hulp aan God. Ze wilde haar zusje terug, wat het haar ook zou kosten. Een hand werd op haar schouder gezet en ze opende haar ogen.
‘Kom met mij mee dochter’ fluisterde de pastoor ‘je ziet er behoorlijk afgetakeld uit’
Arianne glimlachte lichtjes en liep de pastoor achterna de grote gebedsruimte uit. Ze namen plaats aan een klein tafeltje en Arianne kreeg een kop soep aangeboden.
‘Vertel mijn kind’ zei de pastoor zacht ‘wat kan ik voor je betekenen?’
‘Mijn zusje is in gevaar Vader’ huilde ze ‘ik weet niet wat ik moet doen?!’