Secret love

Deel 7: Uitnodiging

Deel 7: Uitnodiging

Ariële POV

De tranen rolde over de wangen van Ariële terwijl ze uit het raam staarde. Ze hield zich altijd groot tegenover haar zus. Enkel was het vandaag allemaal teveel van het goede. Ariële vroeg zich af of iemand de bovenbuurvrouw zou komen ophalen. Het begon al aardig donker te worden en ze werd steeds onrustiger. In de zeventien jaar dat ze leefde had ze zich nog nooit zo alleen gevoeld als vandaag. Haar vader was ver weg van huis, haar zus leidde haar eigen leven en Ariële? Die zat elke dag thuis en zorgde voor het huishouden. Ze waren nog nooit naar school geweest en daarom had hun vader hun leren lezen en schrijven. Haar hart leek even te stoppen na het zien van Niklaus met enkele mannen naast zich. Ze trokken aan de deurbel en Ariële veegde gauw haar tranen weg. Met vuurrode wangen opende ze de deur en zag weer zijn prachtige hemelsblauwe ogen.

‘Ze komen mevrouw ophalen en zullen een kleine herdenking organiseren’ zei Niklaus
‘Kom binnen’ knikte Ariële en wees naar boven toe.
De mannen zeiden zonder iets te zeggen naar boven toe, terwijl Niklaus glimlachend tegenover Ariële stond. Het was erg ongemakkelijk voor Ariële en ze was bang dat hij haar hart zou kunnen horen.
‘Wilt u iets te drinken mijnheer?’ Vroeg Ariële zacht
‘Noem me maar bij mijn voornaam’ zei Niklaus
‘Wil je iets drinken Niklaus?’ vroeg Ariële verlegen
‘Bedankt voor je aanbod’ zei Niklaus en stapte naar haar toe. Geschrokken van zijn reactie keek ze op in zijn prachtige ogen. Ze leken te glinsteren nu ze hem beter kon zien.
‘Heb je al nagedacht over mijn aanbod?’ vroeg hij
‘Ik heb mijn vader helaas nog niet gesproken’ zei ze zacht ‘hij is weg van huis voor zijn werk’
‘Ik nodig jou en je zus morgen uit om bij ons te dineren’ zei hij
Ariële sloeg een hand voor haar mond en keek hem met grote ogen aan.
‘Bij u mijnheer?’ vroeg ze ‘ik weet niet of dat wel gepast is?’
‘Ik nodig u uit, omdat ik dat wil’ glimlachte hij en draaide zich om.

De mannen liepen met de buurvrouw op een houten lig plank naar beneden de deur uit. Ariële slikte even en voelde zich vreselijk verward.
‘Morgen zal de herdenking plaats vinden in de kleine kerk in het dorp’ zei Niklaus ‘in de avond verwacht ik jullie bij mij thuis’
‘Bedankt voor al uw moeite mijnheer’ zei Ariële en boog lichtjes voorover
‘Noem me bij mijn voornaam’ lachtte Niklaus zacht
‘Bedank Niklaus’ stotterde ze

Arianne POV

Opgelucht haalde ze adem terwijl ze van de bakkerij wegliep. Het was vreselijk genant om in zulke kleding midden in een chique wijk te lopen. Ze werd nagestaard en sommige sisten vuile woorden na haar toe. Arianne balde haar vuisten van woede en haatte Stefano nog meer. Ze was tevreden geweest met het baantje bij de melkboer. Ze werkte liever in de stank en vuil, dan nagekeken te worden door de rijke lui. Al gauw veranderde de straten en werden ze smaller en donkerder. In de rijke wijk waren de straten verlicht door gaslampen. In de armere wijk was de enige verlichting de zon of de maan. Binnen stak je kaarsen aan of als je geluk had een klein gaslampje. Arianne huiverde even van de kou en was blij dat ze uiteindelijk bij haar voordeur stond. Ze klopte zacht en al gauw verwelkomde Ariële haar.

‘Hoe was het?’ vroeg Ariële
‘Een ware nachtmerrie’ zuchtte Arianne ‘maar we hebben het geld hard nodig in deze strenge winter’
‘Nachtmerrie?’ vroeg Ariële verbaasd ‘hoezo dan?’
‘Ik werd door al die rijke lui nagestaard en gekleineerd’ siste Arianne boos
‘Dat is inderdaad niet leuk’ zei Ariële zacht
‘Het brengt wel dagelijks vijftien gulden op en ik mag de overige gebleven restjes meenemen’ glimlachte Arianne om haar woede te verminderen
‘Wauw!’ juichte Ariële ‘vijftien gulden en nog gratis eten!’
Ariële’s blik werd meteen droevig en Arianne keek haar verbaasd aan.
‘De buurvrouw is meegenomen voor de herdenking voor morgen’ fluisterde Ariële
‘Door wie?’ vroeg Arianne
‘Niklaus’ zei Ariële terwijl ze haar blik afwendde
‘Niklaus? Schreeuwde Arianne verbaasd ‘Niklaus van der Hemelen?’
‘Inderdaad’ knikte Ariële’en we zijn morgen uitgenodigd voor de diner’