Secret love

Deel 47: De zee van liefde

Deel 47: De zee van liefde

Arianne POV

Misselijk door de golven legde ze vermoeid haar hoofd op de rand van de boot. De ruwe zee was nu veel rustiger en het was al diep in de nacht. De maan hoog in hemel was het enige wat voor verlichting zorgde. Ze waren al een hele dag op zee en het zou nog een halve dag duren om eindelijk bij de haven aan te komen. Stefano had al die tijd niet opgegeven en roeide telkens verder naar een korte pauze. Arianne had vreselijke honger, maar ze hield haar lippen stijf op elkaar. Ze wilde het hem niet nog moeilijker maken dan het al was. Slaperig ging ze weer overeind zitten en keek Stefano aan. Hij keek haar liefjes aan en keek toen weer geconcentreerd naar de zee. Wat zou ze dit nieuws zo graag willen delen met Ariële. Tranen liepen over haar wangen en met haar polsen veegde zij ze weg.
‘Gaat het?’ vroeg hij zacht
‘Ik mis mijn familie, ik heb ze al maanden niet meer gezien’ snikte ze droevig
‘Zodra wij aan land zijn gaan we ze proberen op te zoeken’ vertelde Stefano
‘Niklaus kennende, heeft hij ze ondergebracht waar niemand ze ooit kan vinden’ zuchtte ze verloren.

‘Het spijt me dat je dit allemaal in je eentje moest meemaken’ zei hij verdrietig
Hij stopte met roeien en schoof zichzelf een stuk dichtbij. Met zijn arm streek hij over haar ijskoude armen en hoopte dat ze snel aan wal zouden aankomen. Het was hem opgevallen dat ze het ijskoud had en haar maag knorde continue. Verdrietig omhelsde hij haar strak en wilde haar nooit meer laten gaan. Hij zou en moest haar onderbrengen op een veilige plek en hopelijk zouden ze samen verder kunnen leven. Althans als zij dat ook graag wilde.
Hij hoorde hoe haar ademhaling wat vertraagde en ze was in zijn armen in slaap gevallen. Bezorgd streek hij over haar korte donkere haarlokken en huiverde ervan. Het leek alsof hij al jaren van haar had gehouden en de aanrakingen waren telkens als een hevige schok. Zachtjes bukte hij voorover en drukte een zachte kus op haar bibberende lippen. Sloom opende zij haar ogen en keek hem lang aan. Beiden hoopten dat dit nooit meer voorbij zou gaan en hij dommelde ook weg in een diepe slaap.

Door felle zonstralen en rugpijn ontwaakte Arianne vermoeid uit haar slaap. Verward en nog slaperig probeerde zij zich te herrineren waar ze was. Had ze het gedroomd, maar was ze bevrijdt door Stefano? Ze keek naast haar en door de zon moest ze knipperen met haar ogen.
‘Goedenmorgen lieve Arianne’ hoorde ze hem zeggen
Haar hart bonkte wild en ze keek hem lang aan. Ze keek hem lang aan als bevestiging en ook omdat ze maar geen genoeg van hem kon krijgen.
‘We zijn er bijna’ zei hij vrolijk en wees richting de kust
Met fijngesperste ogen staarde in de verte en het klopte inderdaad. Een vrolijke gil kwam vanuit haar mond en hij moest er hard van lachen. Na een uur ongeveer waren ze er eindelijk aangekomen en vele vissers keken ze vreemd aan. Het kwam niet vaak voor dat er vanaf de zee een klein bootje met een man en vrouw aan kwamen roeien. Direct werden ze geholpen en aan de kant getild. Een grote brede man gaf ze wat dikke dekens en sloeg zijn armen om Stefano. Arianne stond er ongemakkelijk en wist zich geen houding aan te nemen.

‘Dit is Boris, een oude vriend van mij’ stelde Stefano Boris voor
Boris brulde van het lachen en leek eerder op een grote en enge piraat. Arianne boog lichtjes voorover als begroeting.
‘Het is je dus toch gelukt’ lachtte Boris vrolijk
‘Met veel slag en stoot ben ik er uiteindelijk’ glimlachte Stefano terwijl hij contact zocht met de blik van Arianne. Aan haar houding kon hij zien dat zij zich niet op haar gemak voelde. Stefano sloeg zijn arm om haar en sloeg zijn eigen deken om haar. Verlegen keek ze hem aan en hij knikte dat het goed was.
‘Laten we wat gaan eten’ glimlachte Stefano en bedankte Boris
Boris gaf Stefano een grote rugzak en Stefano nam het dankbaar aan. Iedereen zwaaide ze uitbunding uit en ze liepen de eerste beste vistentje binnen. Ze bestelden wat kommen water en verse gebraden vis. Normaal hield Arianne niet van vis, maar nu maakte het haar niets uit. Gulzig at ze terwijl Stefano haar voerde.